آچلیس

از خدایان اولیه در اساطیر یونانی

آچلیس (یونانی باستان: Ἀχλύς)[۱] در سپر هراکلس اثرمنسوب به هزیود، یکی از چهره‌هایی است که روی سپر هراکلس به‌تصویر کشیده شده است، که شاید نمایانگر تجسم اندوه باشد.[۲]

در آثار هومر، آچلیس غباری است که چشمان فانی را مه‌آلود یا کور می‌کند (اغلب در هنگام مرگ).[۳] برای مثال در ایلیاد، قهرمان سارپدون درحالی‌که به شدت زخمی شده بود می‌گوید: «روحش او را ناامید کرد و بر چشمانش غبار [ἀχλύς] ریخت. با این حال او زنده شد، و نفس باد شمال که بر او می‌وزید، او را پس از دمیدن روح خود دوباره زنده کرد».[۴] در اودیسه نیز، یوریماخوس، یکی از خواستگاران پنلوپه، با اصابت تیر اودیسئوس به سینه می‌گوید: «بگذار شمشیر از دستش به زمین بیفتد و درحالی‌که روی میز می‌پیچید تعظیم کرد و افتاد و غذا و جام دو دسته را روی زمین ریخت. با پیشانی خود از اندوه جان بر زمین زد و با هر دو پا خود را تکان داد و کرسی را تکان داد و مه [ἀχλύς] بر چشمانش ریخت».[۵]

گفته می‌شود همتای رومی او کالیگو مادر آشوب بوده است. در دیونیزیاکا اثر نونوس، او یک جادوگر است.

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

  1. A Greek–English Lexicon, s.v. ἀχλύς.
  2. A Greek–English Lexicon, s.v. ἀχλύς ("Sorrow"); Rouse's note to Nonnus, Dionysiaca 14.172 ("grief"); Smith, s.v. Achlys ("misery and sadness"). Compare with the Orphic Argonautica 341 (Latin translation, English translation).
  3. Graf, "Achlys"; A Greek–English Lexicon, s.v. ἀχλύς; Homer, Iliad 5.696 (dying), 16.344 (dying), 20.321, 20.421 (foreshadowing death); Odyssey 22.88 (dying). Compare with Iliad 5.127; Odyssey 20.357.
  4. Homer, Iliad 5.695–698.
  5. Odyssey 22.79–88.

منابع ویرایش