ابوبکر ربابی نام شخصیتی فکاهی در ادبیات فارسی است که شاعران و نویسندگان زیادی از او نام برده‌اند و اینگونه گفته شده است که او یکی از شیخ‌های صوفیه بوده و دارای جذبه بوده و هفت سال سکوت داشته است.[۱] اینگونه گفته شده است که او با سلطان محمود غزنوی همدوره بوده است.[۲] از نمونه‌هایی که در شعر فارسی بدون اشاره شده است، می‌توان این بیت‌ها را برشمرد:

از مولوی:

شاه از اسرارشان واقف شدههمچو بوبکر ربابی تن زده

از منوچهری دامغانی:

اندر این ایام مابازار هزل است و فسوسکار بوبکر ربابی دارد و طنز جحی

از ادیب صابر:

چو شعر نیک بیابی نظر نباید کردبه هزل‌های ربابی و طنزهای جحی

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. لغت نامه دهخدا. «ابوبکر ربابی». دریافت‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۶.
  2. لغت‌نامه دهخدا. «ابوبکر ربابی». دریافت‌شده در ۲۶ آوریل ۲۰۱۶.