اخترشناسی راداری
اخترشناسی راداری (انگلیسی: Radar astronomy) تکنیکی برای مشاهدهٔ اجرام آسمانی نزدیک با انعکاس امواج ریزموج (میکروویو) از اجسام هدف و تجزیهو تحلیل بازتابها است. این تحقیق به مدت شش دهه انجام شده است. اخترشناسی راداری با اخترشناسی رادیویی تفاوت دارد زیرا دومی یک مشاهدهٔ غیرفعال است و اولی یک مشاهدهٔ فعال. سیستمهای رادار برای طیف وسیعی از مطالعات منظومه شمسی استفاده شده است. انتقال رادار ممکن است به صورت پالس یا پیوسته باشد.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b0/ADU-1000-3.jpg/220px-ADU-1000-3.jpg)
قدرت سیگنال برگشت رادار با توان چهارم معکوس فاصله متناسب است. امکانات ارتقا یافته، افزایش قدرت فرستنده-گیرنده و بهبود دستگاه فرصتهای مشاهده را افزایش داده است.
تکنیکهای رادار اطلاعاتی را فراهم میکنند که با روشهای دیگر در دسترس نیستند، مانند آزمایش نسبیت عام با مشاهده عطارد[۱] و ارائهٔ یک مقدار تصفیهشده برای یکای اخترشناسی.[۲] تصاویر رادار اطلاعاتی در مورد شکلها و ویژگیهای سطح اجسام جامد ارائه میدهند که با سایر تکنیکهای زمینی نمیتوان آنها را به دست آورد.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Anderson, John D.; Slade, Martin A.; Jurgens, Raymond F.; Lau, Eunice L.; Newhall, X. X.; Myles, E. (July 1990). Radar and spacecraft ranging to Mercury between 1966 and 1988. IAU, Asian-Pacific Regional Astronomy Meeting, 5th, Proceedings. Proceedings of the Astronomical Society of Australia (Held July 16–20, 1990). Vol. 9, no. 2. Sydney, Australia: Astronomical Society of Australia. p. 324. Bibcode:1991PASAu...9..324A. ISSN 0066-9997.
- ↑ Butrica, Andrew J. (1996). "Chapter 2: Fickle Venus". NASA SP-4218: To See the Unseen - A History of Planetary Radar Astronomy. NASA. Archived from the original on 2007-08-23. Retrieved 2008-05-15.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Radar astronomy». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۱ فوریه ۲۰۲۲.