استودان
اَستودان یا ستودان جایگاه نگهداری استخوان است و در دین مزدیسنا بخشی از آیین مردگان شمرده میشده که شامل حفرههایی به صورتهای منتظم و چهارگوش یا نامنتظم و ساده در درون سنگ کوه بوده، و از پیش ایجاد میشدهاند تا استخوان مردگان را پس از پوسیدن یا خورده شدن اجزاء غیر استخوانی لاشه توسط لاشخورها در دخمه بدانجا انتقال داده و در آنها نگاه دارند. بعضی از استودانهای عهد ساسانی مشتمل بر نوشتههای مذهبی و نامِ شخص درگذشته بودهاست.[۱] گوردخمه نیز روشی مشابه برای مردگان است.

بازمانده استودانهای کهن در کازرون، شوشتر، نقش رستم، شهر ری و استان کرمان و یزد یافت میشود.
نام
ویرایشاستودان از دو بخش اَستو- (هسته :استخوان) و -دان (جایگاه) تشکیل شدهاست.[۱]
پانویس
ویرایشجستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایشاوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۱، شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ استودان موجود است.