الکترولیت

الکترولیت (به انگلیسی: electrolyte) مادهٔ حل‌شده یک محلول است که رسانایی الکتریکی آن بیشتر از حلال به تنهایی است. این نوع مادهٔ حل‌شده در محلول (تمام یا قسمتی از آن) به صورت یون وجود دارد.

الکترولیتهای قوی: این الکترولیتها در محلول آبی به‌صورت کاملاً یونی هستند. چند نمونه از الکترولیتهای قوی، عبارتند از {NaCl، MgSO4، Na2SO4، K3{Fe(CN)6. الکترولیتهای ضعیف: ترکیبات کووالانسی قطبی هستند که در محلول آبی، به‌طور ناقص تفکیک می‌شوند. رسانایی یک محلول 1M از یک الکترولیت ضعیف کمتر از رسانایی محلول 1m از یک الکترولیت قوی است. چند نمونه از الکترولیتهای ضعیف عبارتند از CH3COOH، NH3 و HF.

صعود نقطه جوش و نزول نقطه انجماد: صعود نقطه جوش و نزول نقطه انجماد محلولهای رقیق الکترولیتها با غلظت معین، متفاوت از صعود نقطه جوش و نزول نقطه انجماد محلولهای غیر الکترولیتها با همان غلظت است. چون یک مول NaCl، شامل ۲ مول یون است (یک مول +Na و یک مول -Cl) و خواص غلظتی به تعداد ذرات حل شده، نه به ماهیت آنها، بستگی دارد، انتظار داریم که نزول نقطه انجماد محلول 1m NaCl دو برابر نزول نقطه انجماد یک محلول 1m از یک غیر الکترولیت باشد.

همچنین انتظار داریم که نزول نقطه انجماد یک محلول K2SO4 (شامل ۳ مول یون به ازای هر مول K2SO4) با غلظت معین، سه برابر نزول نقطه انجماد یک محلول غیر الکترولیت (که ماده حل شده در آن به یون تفکیک نمی‌شود) با همان غلظت باشد.

«آرنیوس» در ۱۸۸۷ با توجه به این داده‌ها و نتایج حاصل از آزمایشهای رسانایی الکتریکی، «نظریه شیمیایی الکترولیتها» را ارئه کرد. صعود نقطه جوش محلول الکترولیتها به‌طور نسبی، بالاتر از صعود نقطه جوش محلول غیر الکترولیتها در شرایط تساوی غلظت آنهاست.

منابع

• مورتیمر، چارلز. شیمی عمومی، جلد اول. ترجمهٔ احمد خواجه نصیر طوسی، عبدالجلیل مستشاری، جبار نفیسی موقر. مرکز نشر دانشگاهی-چاپ هشتم ۱۳۶۹