انتقال سیاست
انتقال سیاست ( انتقال خط مشی) فرآیندی است که در آن اطلاعات مربوط به عملکرد یک نظام سیاسی توسط یک نظام سیاسی دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. [۱] در حالی که از ابتدای شکل گیری تمدنها سیاست‌ها همیشه بصورت خودجوش و طبیعی بین سیستم‌های سیاسی حرکت می‌کرده اند، این موضوع به طور ناباورانه ای تنها از اواسط دهه 1990، با انتشار کتاب کی چی را از کی یاد می گیرد: مروری بر ادبیات انتقال سیاست ، برای اولین بار به عنوان یک مطالعه ظاهر شد. [۲] از آن زمان این مفهوم توسط جغرافی دانان شهری جیمی پک تحت عنوان جابجایی (Mobility) [۳] و نیک تئودور به عنوان سیاست سریع (Fast policy) [۴] و توسط علاقه مندان به شبکه های جهانی به عنوان ترجمه سیاست (Policy Translation) توسعه و به کار گرفته شده است. [۵] خارج از این ادبیات، انتقال خط مشی در طیف وسیع و گوناگونی از سیاست‌ها بکار گرفته شده است که از جمله آنها می توان به سیاست گذاری با تحمل صفر ، رفاه کاری ، مناطق بهبود کسب‌وکار و حتی ظهور برنامه‌های اشتراک‌گذاری دوچرخه اشاره کرد.
تحقیقات دانشگاهی در مورد انتقال سیاست ویرایش
انتقال سیاست موضوع تحقیقات آکادمیک قابل توجهی بوده است که عمدتاً توسط دانشمندان علوم سیاسی از اواخر دهه 1990 هدایت شده است. [۶] از اواسط دهه 2000 ، جغرافی دانان نیز نقش مهمی در این بحث ها ایفا کرده اند (اغلب از اصطلاح جابجایی سیاست به جای انتقال سیاست استفاده می کنند). [۷]
از زمان مقاله دیوید دولوویتز و دیوید مارش (2000) "یادگیری از خارج: نقش انتقال سیاست در سیاست گذاری معاصر"، تحقیقات دانشگاهی بر مسائل مربوط به این موارد متمرکز شده است : چه کسی در انتقال سیاست دخالت دارد، چه چیزی منتقل می شود، سیاست از کجا و به کجا انتقال داده می شود، درجات و محدودیت های انتقال چیست، و موفقیت آن پس از انتقال ( در محیط مقصد) چقدر است. [۸] اخیراً تلاش‌هایی برای توضیح نقش ارتباطات دو طرفه و به‌ویژه بازخورد از طرف ذینفعان سیاست برای انتقال موفقیت‌آمیز سیاست، [۹] همراه با تلاش‌هایی برای به رسمین شناختن «بومی‌سازی» سیاست‌ها به‌عنوان اصلاح و انطباق با زمینه ( محیط میزبان) صورت گرفته است. [۱۰] بحث‌ها در جغرافیا بر شناسایی فناوری‌ها و روش‌هایی که از طریق آن سیاست‌ها و ایده‌ها منتقل می شوند ، به عنوان مثال در کاربردهایی مانند تورهای مطالعاتی، کنفرانس‌ها و انتقال بهترین تجارب در زمینه های مختلف ، و همچنین بررسی چگونگی و چرایی تغییر شکل این سیاست‌ها در حین انتقال از محیطی به محیط دیگر، متمرکز شده‌اند . [۱۱]
منابع ویرایش
- ↑ Dolowitz, D.; Marsh, D. (2000). "Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary policy-making" (PDF). Governance. 13 (1): 5–24. doi:10.1111/0952-1895.00121. Archived from the original (PDF) on 2016-03-03. Retrieved 2013-03-10.
- ↑ Dolowitz, David; Marsh, David (1996). "Who Learns What from Whom: A Review of the Policy Transfer Literature". Political Studies. 44 (2): 343–357. doi:10.1111/j.1467-9248.1996.tb00334.x. ISSN 0032-3217.
- ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑
{{cite book}}: Empty citation (help) - ↑ Stone, Diane (2004). "Transfer agents and global networks in the 'transnationalization' of policy". Journal of European Public Policy. 11 (3): 545–566. doi:10.1080/13501760410001694291. ISSN 1350-1763.
- ↑ Benson, D.; Jordan, A. (2011). "What have we learned from policy transfer research? Dolowitz and Marsh revisited" (PDF). Political Studies Review. 9 (3): 366–378. doi:10.1111/j.1478-9302.2011.00240.x.
- ↑ McCann, E.; Ward, K. (2012). "Policy assemblages, mobilities and mutations: Toward a multidisciplinary conversation". Political Studies Review. 10 (3): 325–332. doi:10.1111/j.1478-9302.2012.00276.x.
- ↑ Dolowitz, D.; Marsh, D. (2000). "Learning from abroad: The role of policy transfer in contemporary policy-making" (PDF). Governance. 13 (1): 5–24. doi:10.1111/0952-1895.00121. Archived from the original (PDF) on 2016-03-03. Retrieved 2013-03-10.
- ↑ Park, C.; Wilding, M.; Chung, C. (2014). "The importance of feedback: Policy transfer, translation and the role of communication" (PDF). Policy Studies. 35 (4): 397–412. doi:10.1080/01442872.2013.875155.
- ↑ Stone, D. (2012). "Transfer and Translation of Policy". Policy Studies. 33 (6): 483–499. doi:10.1080/01442872.2012.695933.
- ↑ Cook, I. R.; Ward, K. (2012). "Conferences, informational infrastructures and mobile policies: the process of getting Sweden 'BID ready". European Urban and Regional Studies. 19 (2): 137–152. doi:10.1177/0969776411420029. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 4 January 2024.