اولیو دنیس
اولیو وتزل دنیس (۲۰ نوامبر ۱۸۸۵–۵ نوامبر ۱۹۵۷)[۱] مهندس بود که نوآوری‌های طراحی او ماهیت سفرهای راه‌آهن را تغییر داد. او در تورلو، پنسیلوانیا به دنیا آمد و در شهری در بالتیمور در ایالت مریلند آمریکا بزرگ شد.[۲]
حرفه ویرایش
او مدرک لیسانس هنر را از کالج گوچر در سال ۱۹۰۸ و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته ریاضیات از دانشگاه کلمبیا در سال بعد دریافت کرد. پس از تدریس در ویسکانسین، او تصمیم به تحصیل در رشته مهندسی عمران گرفت و در دانشگاه کرنل تحصیل کرد و مدرک خود را تنها در یک سال به دست آورد.[۳] در سال ۱۹۲۰، او دومین زنی بود که مدرک مهندسی عمران را از کرنل دریافت کرد. او در آن سال به عنوان نقشه‌کش توسط B&O Railroad برای طراحی پل‌ها استخدام شد که اولین پل در اوهایو بود.[۴] سال بعد، دانیل ویلارد،[۴] رئیس راه‌آهن مشاهده کرد که از آنجایی که نیمی از مسافران راه‌آهن را زنان تشکیل می‌دهند، وظیفه ارتقاء مهندسی در خدمات به بهترین وجه توسط یک مهندس زن انجام می‌شود. زمانی که B. & O. این موقعیت را ایجاد کرد، دنیس اولین «مهندس خدمات» شد. تاریخ‌نویس حوزه مهندسی، کورت اچ. دبوس او را به عنوان نخستین مهندس خدمات در آمریکا توصیف کرد.[۵] بعدها در حرفه خود، B. &. O. به دنیس مأموریت داد تا یک قطار کامل طراحی کند که تمام نوآوری‌های او را در خود جای دهد. این قطار، سینسیناتین، توسط مورخ شارون هاروود به عنوان «تاج افتخار حرفه او» شناخته شد.[۴] او همچنین اولین عضو زن انجمن مهندسی راه‌آهن آمریکا بود.[۲] او در سال ۱۹۳۱ میلادی به عنوان عضوی از انجمن مهندسی زنان بریتانیا انتخاب شد.[۶]
نوآوری‌ها ویرایش
از جمله نوآوری‌هایی که او در قطارهای مسافربری ارائه کرد، صندلی‌هایی بود که می‌توانستند تا حدی بخوابند. اثاثه یا لوازم داخلی ضد لک در خودروهای سواری؛ اتاق‌های رختکن بزرگ‌تر برای زنان، همراه با حوله‌های کاغذی رایگان، صابون مایع و فنجان‌های نوشیدنی. چراغ‌های سقفی که می‌توانند در شب کم نور شوند. دریچه‌های جداگانه پنجره (که او ثبت اختراع کرده‌است) تا به مسافران اجازه دهد هوای تازه را در حین به دام انداختن گرد و غبار وارد کنند. و بعداً محفظه های تهویه مطبوع. سایر شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی در سال‌های بعد از آن پیروی کردند و اتوبوس‌ها و خطوط هوایی نیز به نوبه خود مجبور شدند سطح راحتی خود را برای رقابت با راه‌آهن ارتقا دهند.
میراث او برای این نوآوری‌ها و راحتی‌ها تا حد بسیار زیادی در بیرون از جامعه راه‌آهن ناشناخته است. پتنت‌های طراحی او به راه‌آهن امضا شد و علی‌رغم طراحی آن توسط او، نامش در مواد تبلیغاتی سینسیناتین (سین‌سینیشن) دیده نمی‌شود.[۴]
دیدگاه زن ویرایش
او گفت: «مهم نیست که یک تجارت چقدر موفق به نظر می‌رسد، اگر به دیدگاه زن توجه شود، می‌تواند موفقیت بیشتری کسب کند.»[۷] اگرچه تغییرات برای نجات صنعت ریل مسافربری در آمریکا کافی نبود، اما دیدگاه منحصر به فرد خانم دنیس به عنوان یک زن مسافر با آموزش مهندس فنی بر صنعت مسافرت در سراسر کشور تأثیر گذاشت.
منابع ویرایش
- بیوگرافی کنونی سالنامه ۱۹۴۱، pp. 220-221
- Sybil E. Hatch، تغییر جهان ما: داستان‌های واقعی زنان مهندس (انتشارات ASCE، ۲۰۰۶)
- مرلین بیلی اوگیلوی و جوی دوروتی هاروی، ویرایش‌ها، دیکشنری بیوگرافی زنان در علم (تیلور و فرانسیس، ۲۰۰۰)
- لطیفیان، پویا؛ زندگی‌نامه مهندسان:۱، نشریه سایه سیمرغ، اسفند ۱۴۰۰
پانویس ویرایش
- ↑ "OLIVE DENNIS FUNERAL SET". The Baltimore Sun. 7 November 1957.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "She took the pain out of the train Innovator: One of the first women to earn a Cornell engineering degree, Olive Dennis helped make rail travel less complicated and more comfortable". tribunedigital-baltimoresun (به انگلیسی). Archived from the original on 13 September 2018. Retrieved 2018-09-12.
- ↑ "Cornell Rewind: Phenomenal first women of engineering". Cornell Chronicle (به انگلیسی). Retrieved 2019-03-23.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Giaimo, Cara (2018-04-09). "The 'Lady Engineer' Who Took the Pain Out of the Train". Atlas Obscura (به انگلیسی). Retrieved 2019-03-23.
- ↑ Marilyn Bailey Ogilvie, Ed. , The Biographical Dictionary of Women in Science, p. 348.
- ↑ "The Woman Engineer". www2.theiet.org. Archived from the original on 19 November 2020. Retrieved 2019-07-03.
- ↑ Hatch, Changing Our World, p. 93.