ایشوِ‌ره به (به سانسکریت: ईश्वर) مفهومی گسترده در هندوئیسم است که بسته به نوع آموزش و دورهٔ زمانی می‌تواند معانی گوناگونی داشته باشد.[۱][۲] در نوشته‌های فلسفی کهن هندوستان بسته به بستر صحبت می‌توانست معنی‌هایی همچون روح برتر، فرمانروا، ارباب، شاه، ملکه یا شوهر داشته باشد.[۱] در نوشته‌های قرون وسطی هندویی بسته به نوع آموزش هندوئیسم، ایشوارا به معنی خدا، موجود برتر، خدای شخصی یا خویشتن ویژه است.[۲][۳][۴][۵]

در شیواپرستی، ایشوارا برابر با شیوا است که گاهی به آن ماهشوارا به معنی ارباب برتر یا خدای شخصی گفته می‌شود.[۶] در ویشنوپرستی، ایشوارا برابر با ویشنو است.[۷]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Monier Williams, Sanskrit-English dictionary, Search for Izvara, University of Cologne, Germany
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Dale Riepe (1961, Reprinted 1996), Naturalistic Tradition in Indian Thought, Motilal Banarsidass, شابک ‎۹۷۸−۸۱۲۰۸۱۲۹۳۲, pages 177-184, 208-215
  3. RC Zaehner (1975), Our savage god: The perverse use of eastern thought, شابک ‎۹۷۸−۰۸۳۶۲۰۶۱۱۱, pages 69-72
  4. Ian Whicher, The Integrity of the Yoga Darsana, State University of New York press, شابک ‎۹۷۸−۰۷۹۱۴۳۸۱۵۲, pages 82-86
  5. Mircea Eliade (2009), Yoga: Immortality and Freedom, Princeton University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۶۹۱۱۴۲۰۳۶, pages 73-76
  6. Roshen Dalal (2010). Hinduism: An Alphabetical Guide. Penguin Books. pp. 235, 379–380. ISBN 978-0-14-341421-6.
  7. Oliver Leaman (2000), Eastern Philosophy: Key Readings, Routledge, شابک ‎۹۷۸−۰۴۱۵۱۷۳۵۸۲, page 251

جستارهای وابسته ویرایش