ییپ من
ايپ من (به چینی: 葉問، پینیین: yè wèn) (۱ اکتبر ۱۸۹۳ – ۲ دسامبر ۱۹۷۲) اولین استاد (سیفو) هنرهای رزمی بود که وینگچون کونگفو را بهطور عمومی آموزش داد. او شاگردان زیادی در هنگ کنگ داشت که هر کدام به نوبه خود استادان معروفی شدند، مشهورترین آنها بروس لی است.
ایپ من Yip Man 葉問 | |
---|---|
![]() | |
تولد | ایپ من ۱ اکتبر ۱۸۹۳ فوشان، گوانگدونگ، چین |
مرگ | ۲ دسامبر ۱۹۷۲ (۷۹ سال) هنگ کنگ سرطان حنجره |
نام دیگر | Ip Man, Yip Kai-man (葉繼問) |
محل سکونت | هنگ کنگ |
ملیت | چینی |
سبک | وینگچون |
رتبه | Grandmaster |
حرفه | مربی هنرهای رزمی |
همسر | Cheung Wing-sing (張永成) |
خویشاوندان سرشناس | Ip Chun (پسر؛ زاده ۱۹۲۴) Ip Ching (پسر؛ زاده ۱۹۳۶) |
شاگردان سرشناس | بروس لی Leung Sheung وونگ شان لئونگ لئونگ تينگ |
تاریخچهویرایش
ییپ من، در تمام دوران زندگیش، قهرمان «وینگ چان کونگفو» بود. شهرت امروز «وینگ چان کونگفو» به دلیل احساس مسئولیتی بود که او در قبال پیشرفت این هنر داشت. ییپ من، اولین سیفوئی بود که مدرسهای در این رشته افتتاح کرد که قابل دسترس برای عموم بود. او خیلی زود آموزش خود را , زیر نظر استاد چان وا Chan Wan (اولین استاد از سه استاد وینگ چان که به تعلیم او پرداختند)، آغاز نمود. استاد چان او را بهعنوان جوانترین و آخرین شاگردش پذیرفت. ییپ، زیر نظر استاد چان تا زمان مرگ استاد در سال ۱۹۰۵ آموزش دید . پس از آن، آموزش خود را با استاد «ان جی چانگ سو» Ng Cung So، یکی از شاگردان عالی چان ادامه داد. پس از گذشت بیش از دو سال تحصیل، ییپ، فوشان (Foshan) را به قصد هنگکنگ ترک و برای ادامه تحصیلات آکادمیک، در کالج سنت استفن St. Stephen در استنلی Stanley ثبت نام کرد.
آشنایی با لی یونگ بیکویرایش
یکی از همکلاسیهای ییپ من که از پیشینهٔ او در کونگفو باخبر شده بود، او را تشویق کرد تا با کونگفوکار باسابقهای که در قایقی در خلیج هنگکنگ زندگی میکرد، مبارزه کند.
ییپ قبول کرد و در اسرع وقت به جستجوی او پرداخت و آن مبارز زبردست را به مبارزه طلبید. او نیز دعوت ییپ را پذیرفت و علیرغم شهرت زیاد ییپ بهعنوان یک مبارز کمنظیر، او را با مهارت شکست داد. ییپ بعد از این شکست، فهمید که این مرد، در واقع استاد لی یونگ بیک Leung Bik، نخستین نوه خاندان وینگ چان که به خودِ «وینگ چان» برمیگشت، بودهاست. پس از مبارزه، لی یونگ، ییپ را بهعنوان تنها شاگرد خویش در این هنر پذیرفت و سبب پیشرفت او در هنر وینگ چان، در هر دو زمینهٔ تئوری و تکنیکی گشت. ییپ در سن ۲۴ سالگی به فوشان بازگشت و مقام فرماندهی پلیس گشت محلی نام هوی Nomhoi را برعهده گرفت. او برای سالهای متوالی بهعنوان مأمور اجرای قانون انجام وظیفه کرد و در وقتهای آزادش سبک وینگ چان را آموزش داد، اما همواره برطبق سنت وینگ چان، آموزشهایش را به تعداد اندکی از دانشآموزان که با دقت گزینش شده بودند محدود میکرد. ییپ به این روش خود ادامه داد تا اینکه چین در سال ۱۹۴۹ با انقلاب کمونیستی از پای درآمد.
انقلاب کمونیستیویرایش
همزمان با انقلاب کمونیستی در چین، ییپ در سن ۵۴ سالگی خانواده خویش را ترک و به هنگکنگ اشغال شدهٔ بریتانیا بازگشت. ییپ وقتی تنها و بیچیز به هنگکنگ رسید، با فقر شدیدی روبهرو شد. او مجبور شد که بلافاصله از مهارتهای رزمیاش برای امرار معاش استفاده کند. ییپ تصمیم گرفت رسم محدودیت آموزش وینگ چان را که فقط برای تعداد اندکی از افراد گزینش شده میسر بود را زیر پا بگذارد و مدرسه ملی وینگ چان را در ساختمان اتحادیه برای کارگران رستوران افتتاح کند. اگرچه ییپ من، تکنیکها و اصول تدریس خود را در هنگکنگ پایهریزی کرد، اما موفق شد همراه با آن، بذرهای یک هنر رزمی انقلابی را که با تلاش تعدادی از دانشآموختگان ایجاد کرده بود، به سرتاسر دنیا توسعه دهد. با وجود اینکه ییپ من هرگز خارج از منطقه نفوذ چین آموزش نداد، شاگردانش روش وینگ چان را به سرتاسر جهان انتقال دادند. لئونگ تينگ در آلمان و سراسر اروپا به كمك ارشدترين هنرجوي خود كرنشپشت و بروس لی را مى توان نام برد. در حوزه هنر رزمی وینگ چان، نسبت به سایر استادان، از استاد بزرگ ییپ من، بسیار با احترام یاد میشود. او تا هنگام مرگش در سال ۱۹۷۲، یک استاد بینظیر در این هنر بود. شهرت ییپ من به سبب آموزش و تحولی بود که در سبک وینگ چان ایجاد کرد و آن را از یک سیستم رزمی نامفهوم (که تنها در چین شناخته شده بود) به یک سبک کونگفوی كاربردي و اجتماعى مشهور در سطح جهان تبدیل کرد که تاکنون توسط هزاران نفر مطالعه شدهاست.
منابعویرایش
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «ییپ من». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۱ آبان ۱۳۹۱.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ییپ من موجود است. |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون زندگی یک ورزشکار است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |