بانکداری زمان
بانکداری زمان یکی از سه گونه ارزش گذاری مالی اجتماعی است که مشارکت کنندگان در آن اقدام به دریافت و پرداخت برابر الکترونیکی به نام «دلار زمانی» میکنند. دلار زمانی وسیله سنجشی برای تعیین میزان ارزش مالی وقت صرف شده برای انجام یک خدمت است.[۱] یا به روشی دیگر میتوان گفت که بانک زمان روشی برای تبادل خدمات است که در آن از واحد زمان به جای پول استفاده میشود.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Truck_system_of_payment_by_order_of_Robert_Owen_and_Benj_Woolfield%2C_July_22nd_1833_%281294620%29.jpg/220px-Truck_system_of_payment_by_order_of_Robert_Owen_and_Benj_Woolfield%2C_July_22nd_1833_%281294620%29.jpg)
بانکهای زمان تاریخچه مفصلی دارند. کارل مارکس به عنوان یک فیلسوف و اقتصاددان چپ، تحت تاثیر ایدههای آدام اسمیت نظریه ارزش کار را طرح کرد. با این حال اولین بانک زمان مدرن دنیا در سال ۱۹۷۳ در ژاپن شکل گرفت و بعدا در دهه پایانی قرن بیستم ادگار کاهن به فرمولبندی جدیدی از بانکهای زمان رسیده و آن را در کتاب «دیگر مردم را دور نیندازیم» منتشر کرد. دهه ۱۹۹۰ دوره اوج بانکهای زمان بود.[۲]
انواع مختلفی از بانک زمان وجود دارند. بر اساس اینکه چه تعدادی از افراد درگیر ارائه یک خدمت هستند و یا اینکه شکل تبادل خدمت و نهادهای درگیر آن از چه نوعی هستند، بانکهای زمان را میتوان به انواع مختلفی تقسیمبندی کرد.[۳]
- ↑ Collom, Ed. "Engagement of the Elderly in Time Banking:The Potential for Social Capital Generation in an Aging Society" (PDF). University of Southern Maine. pp. ۴.[پیوند مرده]
- ↑ "Time-based currency". Wikipedia. 2003-11-12. Retrieved 2022-07-20.
- ↑ "انواع بانک زمان". بانک زمان. 2022-07-11. Retrieved 2022-07-20.