بحرِ مُنسرح در اصطلاح عروضی، به بحر شعری مختلف‌الارکان از ترکیب و تکرار دو رکن «مُستفعلن/ مفعولاتُ» (- - ل - /- - - ل) یا زحافات آنها تشکیل شده‌است. منسرح در لغت به معنی آسان است و نحوه تألیف اوتاد و اسباب سبب روانی آهنگ در این بحر می‌شود. (مستفعلن/ مفعولاتُ: دو سبب خفیف، وتد مقرون/ چهار سبب خفیف «°|°|°°|/ °|°|°|°| – – ᴗ /– – – ᴗ») از بحرهایی است که سالم آن چندان متداول نیست. شکل سالم وزن آن:

مستفعلن مفعولاتُ مستفعلن مفعولاتُ (- - ل - /- - - ل | - - ل - /- - - ل): بحر منسرح مثمن سالم

پرکاربردترین وزن آن:

  • مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن: (- ل ل - /- ل - | - ل ل - /- ل -) بحر منسرح مثمن مطوی مکشوف*
سلسلهٔ موی دوست حلقهٔ دام بلاست / هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست (حافظ)

زحافات ویرایش

زحافات (تغییرات) مشهور بحر منسرح در شعر فارسی، از مستفعلن (خَبن – طی – حَذَذ) و از مفعولاتُ: (خبن – خبن و کشف - طی – طی و کشف – نحر) است)[توضیح ۱]

از مستفعلن:

  1. مفتعلن: مطوی
  2. مفاعلن: مخبون
  3. مفعولن: مقطوع
  4. فَع لن: اَحَذ
  5. فاعلن: مرفوع

از مفعولاتُ:

  1. مفاعیلُ: مخبون
  2. فعولن: مخبون مکشوف
  3. فاعلاتُ: مطوی
  4. فاعلن: مطوی مکشوف
  5. مفعولُ: مرفوع
  6. فع: منحور

اوزان ویرایش

اوزان پرکاربرد بحر منسرح:

  • مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن: بحر منسرح مثمن مطوی مکشوف*
  • مفتعلن فاعلاتُ مفتعلن فع: بحر منسرح مثمن مطوی منحور*
  • مفعولن فاعلاتُ مفتعلن فع: بحر منسرح مثمن مقطوع مطوی منحور
  • مفتعلن فعولن مفتعلن فعولن: بحر منسرح مثمن مطوی مخبون مکشوف
  • مفتعلن فاعلاتُ مفتعلن: بحر منسرح مسدس مطوی
  • مفتعلن فاعلاتُ مفعولن: بحر منسرح مسدس مطوی مقطوع
  • مفتعلن فاعلن: بحر منسرح مربع مطوی مکشوف
  • مفتعلن فعولن: بحر منسرح مربع مطوی مخبون مکشوف
  • مفتعلن فاعلاتُ فع لن: بحر منسرح مثمن مطوی احذّ

پانویس ویرایش

* اوزان پرکاربرد

  1. زحافات سنتی: اسباغ (مقطوع مسبّغ - احذ مسبّغ) «از مستفعلن»؛ و خبن با وقف (فعولان: مخبون موقوف) – طی با وقف (فاعلان: مطوی موقوف) – جدع (فاع: مجدوع) «از مفعولاتُ» کاربرد علمی ندارند.

منابع ویرایش

  • عروض و قافیه؛ نگاهی تازه به اوزان و ضراب‌آهنگ شعر فارسی، مؤلف: حسن مددی، تهران: تیرگان، پ نخست: ۱۳۸۵.
  • عروض فارسی؛ شیوه‌ای نو برای آموزش عروض و قافیه، مؤلف: عباس ماهیار، مشاور مجموعه: حسن انوری، تهران: نشر قطره، چاپ پنجم: ۱۳۷۹.