بن‌مایه
بُن‌مایه یا مایگان در داستان کوتاه به هر عنصر وحدت دهنده‌ای گفته می‌شود که اجزاء یا عناصر داستان را به نحوی به هم پیوند می‌دهد و درونمایه («تم» یا «مضمون») داستان را تقویت می‌کند.[۱] به عبارت دقیق‌تر، بن‌مایه یک چیز، تصویر یا عبارت مستقل است که در روایت تکرار می‌شود. در مقابل، مضمون مفهوم عام‌تر یا انتزاعی‌تری است که نمودش بن‌مایه است. مثلاً سکه می‌تواند بن‌مایه و طمع مضمون یک روایت باشد.[۲]
منابع
ویرایش- پاینده، حسین. داستان کوتاه در ایران جلد دوم. تهران: انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۹.
- ↑ پاینده، داستان کوتاه در ایران جلد دوم، ۱۶۵.
- ↑ ابوت، اچ. پورتر (۱۳۹۷). سواد روایت. ترجمهٔ رویا پورآذر و نیما م. اشرفی. تهران: اطراف. صص. ۳۹۷. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۸۰۱۹-۰-۹.