بهار دلنشین یا بهار آرزو یکی از تصنیف‌های بهاری و کلاسیک ایرانی و از ترانه‌های مشهور و ماندگار فارسی با شعری از بیژن ترقی است که نخستین بار در اوایل دهه ۱۳۳۰ شمسی با آهنگسازی روح‌الله خالقی و صدای غلامحسین بنان اجرا شد و از معدود ترانه‌های خاطره‌انگیزی است که تا کنون جاذبهٔ خود را در میان مردم حفظ کرده‌است. این ترانه سال‌ها بعد توسط خوانندگانی چون سالار عقیلی و علی زند وکیلی و… نیز بازخوانی شده‌است.

تصنیف بهار دلنشین در دستگاه همایون، با مایه آواز یا بیات اصفهان به سرپرستی خالقی و توسط ارکستر گل‌هابا ضرب شش هشتم شکسته نواخته و اجرا شد و برای اولین بار از برنامه رادیویی گل‌های رنگارنگ شماره ۲۲۴ پخش شده‌است.[۱]

متن ترانه

ویرایش

شعر این ترانه بر اساس اجرای اصلی و نخستین یعنی اجرای غلامحسین بنان به شرح زیر است:

تا بهار دلنشین آمده سوی چمنای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذرتا که گلباران شود کلبه ویران من
...
تا بهار زندگی آمد بیا آرام جانتا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سپندم بر سرِ آتش نشان، بنشین دمیچون سرشکم در کنار بنشین نشان سوزِ نهان
...
تا بهار دلنشین آمده سوی چمنای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذرتا که گلباران شود کلبه ویران من
...
باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتمچون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه امباز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه ام
...
تا بهار دلنشین آمده سوی چمنای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذرتا که گلباران شود کلبه ویران من

[۲]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش