بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰

بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ (به انگلیسی: Boeing 747-400) هواپیمای جت پهن‌پیکر مسافربری است که در فرایند توسعه، نسبت به سایر مدل‌های توسعه داده شده بوئینگ ۷۴۷ دارای بیشترین تغییرات می‌باشد، بگونه‌ای که تنها از چهار موتور و اسکلت پهن‌پیکر از مدل اولیه بوئینگ ۷۴۷ در آن استفاده شده‌است.

بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰
یک فروند بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ بریتیش ایرویز
کاربری	هواپیمای پهن‌پیکر
کشور سازنده	ایالات متحدهٔ آمریکا
تولیدکننده	هواپیماهای تجاری بوئینگ
نخستین پرواز	۲۹ آوریل ۱۹۸۸
معرفی‌شده در	۹ فوریه ۱۹۸۹ با نورت‌وست ایرلاینز
وضعیت	فعال
کاربر اصلی	بریتیش ایرویز چاینا ایرلاینز ماهان ایر هواپیمایی کره یونایتد ایرلاینز
ساخته‌شده	مدل‌های مسافربری: ۱۹۸۸–۲۰۰۵ مدل‌های باربری: ۱۹۹۳–۲۰۰۹
تعداد ساخته‌شده	۶۹۴
هزینه هر فروند	۷۴۷–۴۰۰/-۴۰۰ئی‌آر: ۲۳۴–۲۶۶٫۵ میلیون دلار ۷۴۷–۴۰۰اف/-۴۰۰ئی‌آراف: ۲۳۸–۲۶۸ میلیون دلار
توسعه‌یافته از	بوئینگ ۷۴۷
گونه‌ها	بوئینگ یال-۱ بوئینگ دریم لیفتر
توسعه‌یافته به	بوئینگ ۷۴۷–۸

در بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شده‌است. از ویژگی‌های متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ می‌توان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بال‌ها، اضافه کردن کابین خلبان شیشه‌ای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.

در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملاً بروز شده‌است. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر (در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی) می‌باشد و می‌تواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورت‌وست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.

در ایران، هواپیمایی ماهان با در اختیار داشتن سه فروند از این مدل (دو فروند فعال و یک فروند زمینگیر به دلیل مشکلات حقوقی) تنها کاربر این هواپیما در ایران می‌باشد.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Boeing 747-400». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۱۴.