ویکی‌پدیا

تاتیانا فضلعلی زاده

تاتیانا فضلعلی زاده (انگلیسی: Tatyana Fazlalizadeh ) یک هنرمند آمریکایی ایرانی تبار ، کنشگر و تصویرگر[۲] آزاد است.[۳]

تاتیانا فضلعلی زاده
نام هنگام تولدتاتیانا لین فضلعلی زاده
زادهٔ۱۲ اکتبر ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال)[۱]
اکلاهما سیتی
ملیتآمریکایی-ایرانی
تحصیلاتدانشگاه هنر فیلادلفیا
شناخته‌شده برایادوبی ایلاستریتر, نقاشی, هنر عمومی
وبگاه

او بیشتر به عنوان خالق کمپین و نمایشگاه هنری[۴] Stop Telling Women to Smile شناخته می شود.[۵][۶][۷][۸][۹][۱۰]

زندگینامه ویرایش

فضلعلی زاده ، در شهر اوکلاهما بزرگ شد. او دختر داریوش و ساندرا فضلعلی زاده بود و مادرش هنرمند و معلم هنر بود ، اما تاتیانا تا زمانی که در دبیرستان نبود ، شروع به ایجاد هنر خودش نکرد.[۱۱] وی برای شرکت در دانشگاه هنر به فیلادلفیا نقل مکان کرد و در سال ۲۰۰۷با لیسانس هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد.[۸][۱۲] او از تبار سیاه و تبار ایرانی است.[۵]

حرفه ویرایش

سبک و کار ویرایش

فضلعلی زاده در درجه اول نقاش رنگ روغن است.[۱۳] کارهای او با حضور رئیس جمهور باراک اوباما در کتاب هنر برای اوباما: طراحی اعلامیه امید و کمپینی برای تغییر ( Art For Obama: Designing Manifest Hope & Campaign for Change) که توسط ویرایشگر هنرمند "شپرد فیری" ویرایش شده ، گنجانده شده است.[۱۴] او بیشتر بخاطر کمپین Stop Telling Women to Smile شناخته شده است.[۱۵]

فضلعلی زاده علاوه بر کار خود به عنوان یک نقاش رنگ روغن ، به عنوان یک هنرمند خیابانی نیز فعالیت می کند. بسیاری از کارهای عمومی وی مانند پوسترهایی است که در تبلیغات Stop Telling Women to Smile مشاهده می شود. بیشتر آثار عمومی فضلعلی زاده به دلیل نحوه کار با سطح خمیر گندم روی سطح قرار گرفته است ، آب و هوا و زمان باعث می شود پوسترها از هم جدا شوند. با توجه به اینکه آثار وی در حوزه عمومی قرار دارد و غالباً دارای موضوعی متناقض است ، غالباً ویران می شوند.[۱۶]

به زنان نگویید لبخند بزنند (Stop Telling Women To Smile) ویرایش

در سال ۲۰۱۲، فضلعلی زاده هنگامی که شروع به استفاده از هنرهای خیابانی برای سخنرانی در مورد آزار و اذیت های خیابانی زنان کرد ، بد اخلاقی شد. کمپین پوستر او ، "به زنان نگویید لبخند بزنند" ، مبتنی بر مصاحبه هایی بود که با زنان درمورد تجربیات آزار جنسی عمومی انجام شد.[۱۷] هر پوستر دارای یک پرتره از یک زن است ، به همراه یک عنوان که به تجربه وی پاسخ می دهد.[۱۵][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]

زیرنویس ها عبارتهایی از جمله "لباس من دعوت نیست" و "نه ، شما نمی‌توانید یک دقیقه با من صحبت کنید." [۲۶] این کمپین فرصتی برای زنان فراهم می کند که در برابر آزارهای خود مبارزه کنند.[۲۷]

پوسترهای اصلی Stop Telling Me To Smile در محله فضلعلی زاده در بروکلین ، شهر نیویورک به نمایش درآمد. فضلعلی زاده متعاقباً با راه اندازی یک کمپین کیک استارتر موفق شد تا پوستر "به زنان نگویید لبخند بزنند" به شهرهای دیگر ایالات متحده برسد.[۱۸]
در سال ۲۰۱۴ یک مستند کوتاه به نام Stop Telling Women to Smile در این زمینه با بازی فضلعلی زاده ، زاهیرا کلی و کوکو تونا ، استفاده از طراحی های او منتشر شد.[۲۸] در سال ۲۰۱۵، فضلعلی زاده برای گسترش مخاطبان ، این پروژه را به مکزیک برد.[۲۹]

در سال ۲۰۲۰"به زنان نگویید لبخند بزنند: داستانهای آزار خیابانی و ینکه چگونگی قدرت خود را پس بگیریم " منتشر شد [۳۰] تصاویر شامل نقاشی های خیابانی فضلعلی زاده [۳۰] است. این کتاب شامل گزیده هایی از مصاحبه های اصلی و تصاویر از STWTS ، نشانگر روند فضلعلی زاده و ارائه "سهم گفتگوی مهم درباره جنسیسم بومی" است.[۳۱]

کار اخیر ویرایش

در پاسخ به انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶، فضلعلی زاده می خواست در ایالت جمهوریخواه اکلاهما ، یک اثر بسازد.

متن موجود در این قطعه شامل "آمریکا سیاه است. بومی است. حجاب دارد. اسپانیایی زبان است. مهاجر است. این یک خانوم هست. اینجا بوده است و به جایی نمی‌رود. "

در این قطعه ، اوکلاهما به دلیل تاریخ سیاسی آن ، بسیار مهم است.[۱۶] کارهای فضلعلی زاده در سریال تلویزیونی نت فلیکس She's Gotta Have It به نمایش گذاشته شده است.[۳۲]

در سال ۲۰۱۸فضلعلی زاده اثری را با عنوان "شخصی به عنوان سیاسی" در هیوستون به نمایش گذاشت. اثر وی داستان های افرادی را شامل می شود که به عنوان سیاه پوست یا زن ، برای هنر ، سیاسی شناخته می شوند.[۳۳]

منابع ویرایش

  1. ↑ United States Public Records, 1970-2009.
  2. ↑ «تاتیانا فضلعلی زاده و نقاشی هایش». iroon.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۷.
  3. ↑ Light, Jo. "Art speaks". Oklahoma Gazette (به انگلیسی). Retrieved 2020-03-27.
  4. ↑ Dieffenbach، Alexa Combs. «Tatyana Fazlalizadeh warns: "Stop telling Women to Smile"». GRIOT. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۷.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ R. Lee, Felicia (April 9, 2014). "An Artist Demands Civility on the Street With Grit and Buckets of Paste". The New York Times.
  6. ↑ "Tatyana Fazlalizadeh - Philly 360°, Your Guide to Philly's Diverse Creative Scene, Nightlife, Music, Food & More". visitphilly.com. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 29 March 2015.
  7. ↑ «Metro.us». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۷ مارس ۲۰۲۰.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Patricia Grannum. "WOMAN OF COLOUR: The Art of Tatyana Fazlalizadeh". womanofcolour.com. Archived from the original on 30 March 2015. Retrieved 29 March 2015.
  9. ↑ "Tatyana Fazlalizadeh Reveals Her New Obama Illustration". redefinemag.com. Retrieved 29 March 2015.
  10. ↑ "The Roots Mural Project - Tatyana Fazlalizadeh Exhibition - Mural Arts Program". muralarts.org. Archived from the original on 9 December 2015. Retrieved 29 March 2015.
  11. ↑ "Taking Space: Tatyana Fazlalizadeh on Street Art". Fusion.net. March 31, 2015. Archived from the original on 3 September 2016. Retrieved April 13, 2015.
  12. ↑ "Stop Telling Women to Smile: About". Tumblr. Retrieved 13 April 2015.
  13. ↑ "Hey Stranger, Stop Telling Me To Smile". The Daily Beast. Archived from the original on 2 May 2014. Retrieved 2 May 2014.
  14. ↑ "Events Calendar - Leeway Foundation". Leeway Foundation. Retrieved 29 March 2015.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Lee, Felicia R. (April 9, 2014). "An Artist Demands Civility on the Street With Grit and Buckets of Paste". Retrieved 6 March 2015.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Frank, Priscilla (2016-11-29). "Street Artist Delivers Powerful Message To White America". Huffington Post (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-19.
  17. ↑ «می‌خواهم مالکیت بر بدنم را پس بگیرم». هرس واچ | دیده‌بان آزار. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۷.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Little, Anita (2013). "If these walls could talk". Ms. Magazine (Fall): 16.
  19. ↑ "Fighting Unwanted Cat Calls, One Poster At A Time". NPR.org. 15 June 2013. Retrieved 29 March 2015.
  20. ↑ Julia Pugachevsky (4 March 2013). "Tatyana Fazlalizadeh's Provocative Anti-Street Harassment Posters". Flavorwire. Retrieved 29 March 2015.
  21. ↑ The New York Times
  22. ↑ "Fresthetic Video: Tatyana Fazlalizadeh Artist Talk". Arts Observer. Retrieved 29 March 2015.
  23. ↑ "NYU News: Artist plasters Brooklyn in anti-street harassment posters". nyunews.com. Retrieved 29 March 2015.
  24. ↑ "Featured Artist: Tatyana Fazlalizadeh". Bluestockings Magazine. Archived from the original on 26 March 2015. Retrieved 29 March 2015.
  25. ↑ "New York Street Art Project Aims To Put An End To Street Harassment". The Huffington Post. Retrieved 29 March 2015.
  26. ↑ Liss-Schultz, Nina (November 27, 2013). "Meet the woman who waged an artistic war against her street harassers". Mother Jones.
  27. ↑ Alvarez, Ana Cecilia. "Hey stranger, stop telling me to smile". The Daily Beast. Archived from the original on 2 May 2014. Retrieved 6 March 2015.
  28. ↑ https://www.imdb.com/title/tt4433982/
  29. ↑ Brooks, Katherine (2015-04-13). "This International Public Art Event Asks Us All To Confront Catcallers". Huffington Post (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-19.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Fazlalizadeh, Tatyana. WorldCat.org. OCLC WorldCat https://www.worldcat.org/title/stop-telling-women-to-smile-stories-of-street-harassment-and-how-were-taking-back-our-power/oclc/1126401613&referer=brief_results. Retrieved 25 February 2020. {{cite web}}: Missing or empty |title= (help)
  31. ↑ "Book Review: Stop Telling Women to Smile". Kirkus Reviews. Retrieved 25 February 2020.
  32. ↑ Blake, Meredith. "'I am inherently politicized': DeWanda Wise on becoming Spike Lee's millennial Nola Darling – LA Times". latimes.com (به انگلیسی). Retrieved 2017-12-21.
  33. ↑ "Press Releases". Project Row Houses (به انگلیسی). Retrieved 2019-03-22.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تاتیانا_فضلعلی_زاده&oldid=38531004»