تورفتگی شریانی-وریدی
تورفتگی شریانی-وریدی (انگلیسی: Arteriovenous nicking) که به آن دندانه‌ای شدن شریانی-وریدی هم می‌گویند،[۱] پدیده‌ای است که هنگام معاینهٔ داخل چشم با افتالموسکوپ دیده می‌شود که طی آن آرتریول هنگام عبور از روی وِنول، موجب فشردگی آن شده و در محل عبورش، ورید «تورفتگی» پیدا می‌کند و باریک می‌شود در حالی که در اطراف کمی بیرون می‌زند. شایع‌ترین دلیل بروز این پدیده فشار خون بالا است.
| تورفتگی شریانی-وریدی | |
|---|---|
| تشخیص پزشکی | |
 رتینوپاتی ناشی از پُرفشاری خون همراه با تورفتگی شریانی-وریدی و پیچ‌خوردگی خفیف عروقی | |
| مترادف | دندانه‌ای شدن شریانی-وریدی باریک‌شدگی شریانی-وریدی |
| آزمایش | شبکیه |
برخی صاحب‌نظران معتقدند از آنجایی که آرتریول و وِنول یک غلاف مشترک دارند، دیواره‌های ضخیم‌تر آرتریول به دیواره وِنول فشار می‌آورند و آن رو دچار تورفتگی می‌کند. این باعث می‌شود وِنول شکل ساعت شنی پیدا کند. عده‌ای دیگر می‌گویند که این پدیده، نتیجه فشرده‌سازی شریان‌ها نیست، بلکه ناشی از ضخیم شدن یا تکثیر سلول‌های گلیال در محل عبور این دو رگ است.
نشانه‌های بالینی مرتبط به این پدیده عبارتند از:
- نشانهٔ گان - باریک شدن ونول
- نشانه بانت - برآمدگی ونول در دو طرف محل فشردگی
- نشانهٔ سالوس - انحراف مسیر ونول[۲]
منابع
ویرایش- ↑ مهری، محمود (۱۴۰۳). فشار خون بالا و چشم (از مجموعۀ توانمندسازی پرسنل بهداشتی در پیشگیری از فشار خون بالا) (PDF). سبزوار: معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار. ص. ۱۱.
- ↑ "Medscape: Medscape Access". Emedicine.com. Retrieved 2013-01-12.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |