ویکی‌پدیا

جاناتان فریلند

ژورنالیست بریتانیایی

جاناتن ساول فریلند (Jonathan Saul Freedland) (زادهٔ ۲۵ فوریه ۱۹۶۷)، یک روزنامه‌نگار اهل انگلستان است که هر هفته یک ستون برای روزنامه گاردین می‌نویسد. او مجری برنامه رادیویی سری تاریخ معاصر رادیو ۴ بی‌بی‌سی به‌نام نمای طولانی (Long View) است. فریلند همچنین رمان‌های مهیجی، بیشتر تحت نام مستعار سام بورن می‌نویسد.[۱]

جاناتان فریلند
فریلند در ۲۰۱۳
زادهٔ۲۵ فوریهٔ ۱۹۶۷ ‏(۵۷ سال)[۱]
دیگر نام‌هاسم بورن
محل تحصیلوادهام کالج، آکسفورد
پیشهروزنامه‌نگار
همسر(ها)سارا پیترز[۱]
وبگاه

اوایل زندگی ویرایش

فریلند جوان‌ترین و تنها پسر از سه فرزند زوج یهودی، زیست‌نامه‌نگار و روزنامه‌نگار مایکل فریلند و متولد اسرائیل سارا هوچیرمن است، او در مدرسه یونیورسیتی کالج که یک مدرسه مستقل پسرانه در همپستید، لندن است، آموزش دید. هنگامی که کودک بود، فریلند گاهی اوقات در کارهای مجری‌گری، پدر خود را همکاری می‌کرد. باری، زمانی که پدر او در حال مصاحبه با اریک مورکامب بود، مورکاب به‌طور شوخی‌آمیز فریلند ۱۰ ساله را متأهل فرض کرد. پس از یک سال وقفه که او در این مدت همراه با صهیونیست کارگر هابومین درور در یک کیبوتص در اسرائیل کار می‌کرد (جای که فریلند مربی ساشا بارون کوهن بود)، فریلند آموزش در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد (PPE) در کالج وادهام دانشگاه آکسفورد آغاز کرد. هنگامی که وی در آکسفورد بود، به عنوان دبیر روزنامه چیرویل که متعلق به دانشجویان بود، کار می‌نمود.[۲][۳][۴]

روزنامه‌نگاری ویرایش

فریلند حرفه خیابان فلیت خود را در روزنامه کم‌عمر سندی کوریسپاندنت آغاز کرد. در ۱۹۹۰ میلادی، او به عنوان گزارش‌گر اخبار به شبکه بی‌بی‌سی پیوسته و برای برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، از جمله برنامه‌های دنیا در یک نگاه (The World at One) و امروز (Today) در رادیو ۴ بی‌بی‌سی، گزارش می‌داد. در ۱۹۹۲ میلادی، او یک بورسیه لارنس استرن از واشینگتن پُست دریافت نموده و در آنجا به عنوان نویسنده‌ای کارمند در مورد اخبار ملی کار کرد. او از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ میلادی به عنوان گزارش‌گر روزنامه گاردین در واشینگتن کار می‌کرد و در همان سال به عنوان سرمقاله‌نویس و ستون‌نگار به لندن بازگشت.[۵]

فریلند در میان سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ میلادی برای روزنامه دیلی میرَر هرازگاهی به ستون‌نویسی می‌پرداخت و او از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ میلادی به‌طور هفتگی برای روزنامه ایونینگ استاندارد ستون می‌نوشت. او هر ماه یک بار برای جویش کرونیکل یک ستون می‌نویسد. او همچنین مقالاتی در روزنامه‌های نیویورک تایمز، نقدنامه کتاب‌های نیویورک، نیوزویک و نیو ریپابلیک منتشر کرده‌است.

فریلند در جشنواره ۲۰۰۲ روزنامه‌ها چه می‌گویند (What the Papers Say) عنوان «ستون‌نویس سال» را از آن خود نموده و در ۲۰۰۸ میلادی برای قدردانی از رساله وی تحت عنوان «دستاورد شگفت‌انگیز بوش» که در نقدنامه کتاب‌های نیویورک منتشر گردید، جایزه دیوید وات در عرصه روزنامه‌نگاری را به‌دست‌آورد. او که هفت بار برای دریافت جایزه جرج اورول نام‌زد شده بود، توانست در ماه می ۲۰۱۴ این جایزه را برای کارهایش در عرصه روزنامه‌نگاری به‌دست‌آورد. در ۲۰۱۶ میلادی، او برنده جایزه «صاحب‌نظر سال» از جوایز صاحب‌نظران انگلستان شد.[۶][۷][۸][۹][۱۰]

فریلند از می ۲۰۱۴ تا اوایل ۲۰۱۶ به عنوان ویراستار اجرائی بخش نظریات روزنامه گاردین کار نموده و امروزه نیز هر شنبه یک ستون برای این روزنامه می‌نویسد.[۱۱][۱۲]

در نوامبر ۲۰۱۹، فریلند برای ارتکاب یک «خطای بسیار بد» هنگام گزارش‌گریِ اشتباه مبنی بر این‌که نام‌زد پارلمانی آینده حزب کارگر به علت ارایه نظریات یهود ستیزانه در شبکه فیسبوک جریمه شده‌است، عذرخواهی کرد. او این اشتباه در شناسایی هویتِ دو وکیلی که دارای همان نام بودند را به یک «منبع معتبر پیشین از حزب کارگر» نسبت داد که معلومات وی «به‌طور بسیار خصمانه ارایه شده» بود.[۱۳][۱۴]

مؤلف ویرایش

فریلند ده کتاب منتشر کرده‌است: دو کار ادبیات-غیرداستانی با نام خودش و نُه رمان که هشت رمان آن با نام مستعار سام بورن به نشر رسیده‌است.

انقلاب را به خانه بی‌آورید: دلایلی برای یک بریتانیای جمهوری (۱۹۹۸ میلادی) که نخستین کتاب فریلند است، استدلال می‌نماید که بریتانیا باید آرمان‌های انقلابی را که در قرن هجدهم به آمریکا صادر کرد بازیابی نموده و این کشور باید از نظر فرهنگی و قانون اساسی تحت یک ترمیم کامل قرار گیرد. این کتاب برنده جایزه ویلیام سامرست موآم در بخش آثار ادبیات غیرداستانی شده و چندی بعد برای یک سری دو-قسمتی در تلویزیون بی‌بی‌سی انتخاب گردید.

هدیه جیکوب (۲۰۰۵) یک خود زیست‌نامه از زندگی سه نسل از خانواده خود وی بوده و او همچنین در این اثر به پرسش‌های گسترده‌تر هویت و تعلق می‌پردازد. در ۲۰۰۸ میلادی، او یک سری دو-قسمتی برای رادیو ۴ بی‌بی‌سی – یهودی‌های بریتانیایی و رؤیای صهیون – و همچنین دو مستند تلویزیونی را برای شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی چهار پخش کرد: چگونه می‌توان یک رئیس خوب بود و رئیس هالیوود.[۱۵][۱۶]

مردان پارسا (۲۰۰۶ میلادی)، یک رمان مهیج مذهبی است که تحت تخلص بورن منتشر گردید. این رمان در مورد یک گزارش‌گر اخبار است که پس از ربوده شدن همسرش، هنگامی که او از یک رویداد کشته شدن یک مرد شبه‌نظامی گزارش تهیه می‌کند، زندگی او مختل می‌شود. با افزایش قتل‌های «مردان پارسا» در سراسر جهان، او به زودی خود را در وسط توطئه‌ای می-یابد که موجب چیزی کم‌تر از روز قیامت نمی‌شود.

متعاقباً، کتابی دیگری با تخلص سام بورن تحت عنوان آخرین میثاق (۲۰۰۷) منتشر گردید که ترازبندی از پس‌زمینه فرایند صلح خاورمیانه بود. این کتاب مبتنی بر تجارب نویسنده به عنوان گزارش‌گر برای بیش از بیست سال در آن منطقه و یک گفت-گوی تحت حمایت روزنامه گاردین که روی توافقات ۲۰۰۳ ژنو اثر گذار بود، نوشته شده‌است. شخصیت مرکزی خود را دخیل در ترکیبی از اوضاع سیاسی مدرن و وحی‌های باستانی می‌یابد. شمارش نهایی (۲۰۰۸)، مبتنی بر یک داستان واقعی از انتقام جویان بود: گروهی از بازماندگان هولوکاست که برای انتقام‌گیری از شکارچیان نازی تلاش می‌کردند و این کتاب با تفاوت اندکی رده نخست فهرست پُر فروش‌ترین کتاب‌های سندی تایمز را از دست داد. درست قبل از این‌که چهارمین رمان مهیج با تخلص سام بورن تحت عنوان برگزیده شده (۲۰۱۰) در انگلستان منتشر شود، آژانس خبری بوک‌سیلر در آوریل ۲۰۱۰ گزارش داد که انتشارات هارپرکالینز توافقی با فریلند برای نوشتن سه کتاب دیگر با تخلص بورن، امضاء کرده‌است. هارپرکالینز در ژوئیه ۲۰۱۲ کتاب «معبد خدایان» (Pantheon) را منتشر کرد. ششمین رمان فریلند تحت عنوان «زمستان آمریکایی» با نام سام بورن در ۲۰۱۴ میلادی توسط انتشارات هارپرکالینز منتشر شد، اما دوباره گردآوری شده و مجدداً تحت عنوان «سومین زن» با نام خود فریلند توسط هارپرکالینز در ۲۰۱۵ میلادی منتشر گردید. ششمین رمان وی با تخلص بورن، کشتن یک رئیس، در ۴ ژوئیه ۲۰۱۷ توسط هارپرکالینز به نشر رسید. هفتمین رمان فریلند با نام مستعار سام بورن تحت عنوان قتل حقیقت در فوریه ۲۰۱۹ منتشر شد.[۱۷][۱۸][۱۹]

دیدگاه‌ها ویرایش

اسرائیل، صهیونیسم و یهود ستیزی ویرایش

او که یک صهیونیستِ لیبرال و پیشتاز در انگلستان است، در ۲۰۱۲ میلادی نوشت که از واژه صهیونیسم به‌طور مکرر استفاده نمی‌کند، چون یک غلط فهمی نسبت به این واژه وجود داشته و اغلب به عنوان راست‌گرا تعریف شده‌است. او در رابطه به جنگ ۲۰۱۴ اسرائیل و غزه، بر این باور است که اقدام نظامی باعث تداوم جنگ می‌شود و او همچنین از طرف‌ها خواسته‌است تا با مذاکره به این چرخه‌های خشونت پایان دهند. او، علی‌رغم سلب مالکیت فسطینی‌ها، از حق اسرائیل برای پابرجا بودن دفاع می‌کند، اما امیدوار است تا اسرائیل از «هزینه بالایی» که فلسطینی‌ها پرداخته‌است قدردانی کند.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳]

فریلند حزب کارگر بریتانیا را متهم به رد کردن مسئله یهود ستیزی کرده‌است. او از جناح چپ‌گرا اکیداً درخواست کرده تا با یهودیان «همان برخوردی را داشته باشند که با هر اقلیت دیگر دارند». وی همچنین در مورد اظهارات ملموس یهودستیزانه فلسطینی‌ها و این‌که کوربین با آن‌ها ارتباط برقرار نموده و اظهار داشته‌است که بیشتر اعضای جدید حزب کارگر نسبت به یهودیان متخاصم بودند، نظر داده‌است. نظرهای فریلند برخی انتقادهای را نیز به خود جلب کرده‌است.[۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴][۳۵]

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "'FREEDLAND, Jonathan Saul', Who's Who 2012, A & C Black, 2012; online edn, Oxford University Press, December 2011; online edn". Retrieved 9 November 2012.
  2. ↑ Jonathan Freedland, "In death – as in life – my mother was rescued by love", The Guardian, 18 May 2012.
  3. ↑ Freedland, Jonathan (3 May 2018). "A lifetime of life writing". The Jewish Chronicle. Retrieved 3 May 2018.
  4. ↑ "Conversations with friends about their lives: Guardian columnist Jonathan Freedland". 20 June 2020. Archived from the original on 2021-12-22.
  5. ↑ "List of previous fellows". Laurence Stern Fellowship. City University. Archived from the original on 2 July 2012. Retrieved 13 January 2022.
  6. ↑ "Awards 2008". The Guardian. London. 23 June 2009. Retrieved 22 June 2011.
  7. ↑ Freedland, Jonathan. "Bush's Amazing Achievement". The New York Review of Books.
  8. ↑ Williams, Martin (21 May 2014), "Two Guardian journalists win Orwell prize for journalism", The Guardian.
  9. ↑ Katie Rosseinsky, Kate (21 May 2014), "Double win for Alan Johnson as This Boy receives the Orwell Prize", The Daily Telegraph.
  10. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 29 January 2016. Retrieved 9 October 2017.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  11. ↑ Jason Deans "Janine Gibson appointed editor-in-chief of theguardian.com", theguardian.com, 7 March 2014
  12. ↑ "Are Blairites being purged from the Guardian?". The Spectator. 21 January 2016. Archived from the original on 10 June 2016. Retrieved 2 June 2016.
  13. ↑ Gayle, Damien (8 November 2019). "General election: Nicola Sturgeon launches campaign for 'most important election in our lifetimes' – as it happened". The Guardian. Retrieved 9 November 2019.
  14. ↑ Sabin, Lamiat (8 November 2019). "The Guardian smears Labour councillor as anti-semite in case of mistaken identity". Morning Star. Retrieved 9 November 2019.
  15. ↑ Anthony Juluius "The bearers of memory", The Guardian, 19 February 2005
  16. ↑ Freedland, Jonathan (14 September 2008). "How to be a good president". Documentary. BBC.
  17. ↑ Page, Benedicte (16 April 2010). "Three Sam Bournes for HC". The Bookseller. Retrieved 22 June 2011.
  18. ↑ "To Kill the President: The most explosive thriller of the year | Harper Collins Australia". Harper Collins Australia (به انگلیسی). Retrieved 16 June 2017.
  19. ↑ Bourne, Sam (22 January 2019). To Kill the Truth. ISBN 978-1-78747-492-5. Retrieved 9 September 2019.
  20. ↑ Lerman, Antony (22 August 2014), "The End of Liberal Zionism: Israel's Move to the Right Challenges Diaspora Jews", New York Times.
  21. ↑ Freedland, Jonathan (18 July 2012), "Yearning for the same land", New Statesman.
  22. ↑ Freedland, Jonathan (26 July 2014). "Israel's fears are real, but this Gaza war is utterly self-defeating". The Guardian. Retrieved 9 October 2015.
  23. ↑ Freedland, Jonathan (29 April 2016). "My plea to the left: treat Jews the same way you'd treat any other minority". The Guardian. Retrieved 25 March 2018.
  24. ↑ Freedland, Jonathan (17 September 2018). "Friends who are enemies". The Jewish Chronicle. Retrieved 25 March 2018.
  25. ↑ Freedland, Jonathan (27 September 2017). "Labour's denial of antisemitism in its ranks leaves the party in a dark place". The Guardian. Retrieved 25 March 2018.
  26. ↑ Freedland, Jonathan (18 March 2016). "Labour and the left have an antisemitism problem". The Guardian. Retrieved 25 March 2018.
  27. ↑ Mance, Henry (1 June 2016). "Jeremy Corbyn warns of Brexit risk to workers' rights". Financial Times. Retrieved 25 March 2018.
  28. ↑ Doherty, Rosa (1 June 2016). "Corbyn takes aim at Jewish journalist in new documentary". The Jewish Chronicle. Retrieved 25 March 2018.
  29. ↑ Rosenberg, Yair (3 June 2016). "Jeremy Corbyn Slams Jewish Journalist for Writing About Anti-semitism in Labour Party". The Tablet. Retrieved 25 March 2018.
  30. ↑ White, Ben (16 May 2014). "Excusing ethnic cleansing: Liberal Zionists, Israel and the Nakba". Ben White. Retrieved 13 July 2019.
  31. ↑ Cronin, David (11 March 2015). "How The Guardian told me to steer clear of Palestine". Electronic Intifada. Retrieved 13 July 2019.
  32. ↑ Cook, Jonathan (8 August 2018). "Labour's crisis is over Israel, not anti-semitism". Jonathan Cook. Retrieved 13 July 2019.
  33. ↑ Cook, Jonathan (8 August 2018). "As battle rages in UK Labour Party, Moshe Machover expelled after asserting 'Anti-Zionism does not equal anti-Semitism'". Jonathan Cook. Retrieved 13 July 2019.
  34. ↑ Wimborne-Idrissi, Naomi (30 September 2017). "Freedland's gymnastics over Labour and antisemitism". Jewish Voice for Labour. Retrieved 13 July 2019.
  35. ↑ Cymru, Nation (2 May 2019). "Guardian columnist criticised for 'mocking' Welsh in antisemitism article". Cymru Nation. Retrieved 26 August 2019.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جاناتان_فریلند&oldid=38561498»