جانورنشانه‌شناسی
جانورنشانه‌شناسی (به انگلیسی: Zoosemiotics) مطالعه نشانه‌شناختی استفاده از نشانه‌ها در میان جانوران است، به‌طور دقیق‌تر مطالعه نشانه‌وری در میان جانوران، یعنی مطالعه چگونگی کارکرد چیزی به عنوان یک نشانه برای برخی از جانوران.[۱] این مطالعه شکل‌های جانوری دانستن است.[۲]
جانورنشانه‌شناسی که بخشی از زیست‌نشانه‌شناسی به‌شمار می‌رود، به حوزه‌های رفتارشناسی و ارتباط جانوری مربوط می‌شود. توماس سیبیوک نشانه‌شناس بر اساس نظریه‌های زیست‌شناس آلمانی-استونیایی یاکوب فون اوکسکول گسترش داده شد.[۳][۴] این حوزه با داشتن موضوع همه آن فرآیندهای نشانه‌شناختی که هم بین جانوران و هم انسان‌ها مشترک است، تعریف می‌شود.[۵] این رشته همچنین با حوزه ارتباط جانوری تفاوت دارد زیرا علائمی را که به معنای سنتی ارتباطی نیستند، مانند استتار، تقلید، رفتار خواستگاری و غیره را نیز تفسیر می‌کند. این رشته همچنین ارتباط بین‌گونه‌ای را مطالعه می‌کند، به عنوان مثال بین انسان و جانوران.[۶]
جستارهای وابسته
ویرایش
منابع
ویرایش- ↑ Maran, Timo; Martinelli, Dario; Turovski, Aleksei (eds.), 2011. Readings in Zoosemiotics. (Semiotics, Communication and Cognition 8.). Berlin: De Gruyter Mouton.
- ↑ Kull, Kalevi 2014. Zoosemiotics is the study of animal forms of knowing. Semiotica 198: 47–60.
- ↑ "Zoosemiotics". Thomas A. Sebeok. American Speech, Vol. 43, No. 2 (May, 1968), pp. 142-144
- ↑ Zoosemiotics: Juncture of Semiotics and the Biological Study of Behavior. Science 29 January 1965: Vol. 147 no. 3657 pp. 492-493
- ↑ Baer, Eugen. 1987. Thomas A. Sebeok's Doctrine of Signs, in Krampen, et al. (eds.) "Classics of Semiotics" Plenum Press. p. 187
- ↑ Martinelli, Dario. "Zoosemiotics" in Semiotics Encyclopedia Online. E.J. Pratt Library - Victoria University.