جا تراشه قطعه‌ای
قطعه‌ای، معمولاً مربع شکل، که دارای فضایی برای نصب تراشه های مدار مجتمع در آن و پایه‌هایی است که از هر چهار طرف آن بیرون آمده‌اند.
در لوازم الکترونیکی، جا تراشه یکی از چندین بسته‌های فناوری نصب-سطح برای مدارهای مجتمع (که معمولاً «تراشه» نامیده می‌شود) است. اتصال‌دهنده‌ها در هر چهار لبه یک بسته مربعی ایجاد می‌شوند. درمقایسه با فضای خالی داخلی برای نصب مدار مجتمع، اندازه کلی بسته بزرگ است.[۱]
انواع بسته‌های جا تراشه معمولاً با حروف اولیه ذکر می‌شوند و شامل موارد زیر می‌شوند:
- BCC: جا تراشه پُلغی[۲]
- CLCC: جا تراشه بدون-سر سرامیکی[۳]
- جا تراشه بدون پایه (LLCC): جا تراشه بدون-سَر، اتصالات به صورت عمودی فرورفته‌اند.[۲]
- LCC: جا تراشه سر-دار[۲]
- LCCC: جا تراشه بدون-سَری سرامیکی[۲]
- DLCC: جا تراشه بدون سر-دار دوگانه (سرامیکی)[۲]
- PLCC: جا تراشه سر-دار پلاستیکی[۲][۳]
- PoP: بسته روی یک بسته
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Kenneth Jackson, Wolfgang Schroter, (ed), Handbook of Semiconductor Technology Volume 2,Wiley VCH, 2000, شابک ۳−۵۲۷−۲۹۸۳۵−۵,page 627
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ "Integrated Circuit, IC Package Types; SOIC. Surface Mount Device Package". Interfacebus.com. Retrieved 2011-12-15.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "CPU Collection Museum - Chip Package Information". CPU Shack. Retrieved 2011-12-15.