جذبش (تابش الکترومغناطیس)

ورود انرژی یا ماده به محیط بی‌آنکه بازتاب یا گسیل داشته باشد
(تغییرمسیر از جذب (الکترومغناطیس))

در فیزیک، جذبش[۱] یا جذب[۲] به این صورت است که چگونه ماده توسط ماده (معمولاً الکترونهای یک اتم) انرژی فوتون را می‌گیرد و بدین شکل انرژی الکترومغناطیسی به دیگر شکل‌های انرژی مانند گرما تبدیل می‌شود.[۳] جذب نور در زمان انتشار موج را تضعیف می‌گویند. معمولاً جذب امواج به شدت آن‌ها بستگی ندارد (جذب خطی)، با این وجود در شرایط ویژه، محیط انتقال ممکن است شفافیت خود را بر اساس شدت موجی که از آن می‌گذرد تغییر دهد و جذب اشباع‌پذیر (جذب غیرخطی) رخ دهد.

نمودار ناهمواری میزان عبور جوی (یا کِدِریت) زمین به طول‌موج‌های مختلف تابش الکترومغناطیسی، از جمله نور مرئی که توسط جو زمین جذب می‌شود

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. جذبش و جذب از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای absorption در انگلیسی و در حوزهٔ فیزیک هستند. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان ـ دفتر هفتم». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۹ اسفند ۱۳۹۰.
  2. «جذب، درجذبش» [شیمی، فیزیک] هم‌ارزِ «absorption»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ جذب)
  3. Baird, Christopher S. (September 2019). "Absorption of electromagnetic radiation". AccessScience. McGraw-Hill. doi:10.1036/1097-8542.001600. Retrieved 17 June 2023.