جمیل الرحمن
محمد حسین، معروف به جمیل الرحمن الافغانی رهبر گروه سلفی، یک سازمان سلفی واقع در ولایت کنر بود. او امیر امارت اسلامی کنر بود.
جمیل الرحمن الافغانی | |
|---|---|
| رهبر امارت اسلامی کنر | |
| در دفتر ۱۹۹۱ – ۱۹۹۱ | |
| پس از | دفتر تأسیس شد |
| پیش از | دفتر منسوخ شد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۹۳۹ نینگلام، ولایت کنر، افغانستان |
| درگذشته | آگوست ۳۰، ۱۹۹۱ |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری |  امارت اسلامی کنر |
| خدمت/شاخه | گروه سلفی |
| سال‌های خدمت | ۱۹۸۰–۱۹۹۱ |
| جنگ‌ها/عملیات | |
اوایل زندگی ویرایش
او در سال ۱۹۳۹ در نینگلام در دره پیچ، ولایت کنر به دنیا آمد، او یکی پشتون بود و در مدرسه پنجپیر، یک مؤسسه سلفی که توسطعربستان سعودی تمویل می‌شد، تحصیل کرد. او در دهه ۱۹۷۰ برای مبارزه با تهاجم شوروی به مجاهدین افغان پیوست.[۱]
تأسیس جماعت دعوت به قرآن و سنت ویرایش
در دهه ۱۹۸۰، او جنبش خود را به نام «جماعت الدعوة القرآن و السنه» (معروف به «گروه سلفی») تأسیس کرد. این گروه به دلیل رفتار خشن خود با غیرنظامیان درمناطق تحت کنترل دولت مشهور بود. جمیل الرحمن به دلیل پیشینه شخصی خود و نزدیکی آژانس باجور که بسیاری از شبه نظامیان عربدر آن فعال بودند، توانست از کویت و عربستان سعودی (که گزارش شده‌است از خود ملک فهد کمک مالی دریافت کند) و به او اجازه دادتا به‌طور مستقل فعالیت کند. بسیاری از داوطلبان عرب، به ویژه مصری‌ها، به جنبش او پیوستند. آنها بعداً امارت اسلامی کنر راتأسیس کردند و سپس توسط گلبدین حکمتیار سرنگون شدند. او پس از سرنگونی توسط حکمتیار به باجور، پاکستان گریخت.[۲][۳][۴]
مرگ ویرایش
در ۳۰ اوت ۱۹۹۱، یک روزنامه‌نگار جوان مصری به نام عبدالله رومی وابسته به اخوان المسلمین به خانه الرحمن در باجور، پاکستان آمد. نگهبانان الرحمن که معتقد بودند او بخشی از شورای صلح تحت رهبری عرب‌ها است، او را بازرسی نکردند. روزنامه‌نگار جوان به سمت الرحمن که در آنجا نشسته بود رفت تا از او سؤالی بپرسد. سپس یک تپانچه کشید و سه گلوله به او شلیک کرد. مولانا بی درنگ خودکشی کرد بدون اینکه توضیحی در مورد عملش بدهد. جمیل الرحمن فریاد زد «الله اکبر» است و مرده افتاد.[۵][۶][۷]
پانویس ویرایش
- ↑ Rubin, Barnett (1995). The fragmentation of Afghanistan. New Haven: Yale University Press. p. 242. ISBN 0-300-05963-9.
- ↑ Dorronsoro, Gilles (2005). Revolution Unending. Afghanistan: 1979 to the present. London: Hurst. p. 231. ISBN 1-85065-703-3.
- ↑ Adamec, Ludwig W. "Historical Dictionary of Afghanistan." Scarecrow Press. Lanham, Maryland, 2003."
- ↑ Rubin, p. 89
- ↑ Rubin, p. 261
- ↑ Dorronsoro, p. 232
- ↑ Kevin Bell (2016). "A Look Back at the Islamic Emirate of Kunar". Archived from the original on 5 May 2022. Retrieved 4 July 2022.