جو پونتی
جووانی «جو» پونتی (به ایتالیایی: Giovanni "Gio" Ponti) (زاده ۱۸ نوامبر ۱۸۹۱ - درگذشته ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹) معمار، طراح صنعتی، طراح مبلمان، هنرمند، آموزگار، نویسنده و ناشر اهل ایتالیا بود.[۱] پونتی در طول فعالیت حرفه ای خود که شش دهه به طول انجامید، بیش از صد ساختمان در ایتالیا و سایر نقاط جهان ساخت. او تعداد قابل توجهی از هنرهای تزئینی و اشیاء طراحی و همچنین مبلمان را طراحی کرد.[۲] با تشکر از مجلهٔ دوموس که در سال ۱۹۲۸ میلادی تأسیس کرد و تقریباً در تمام زندگی خود هدایت کرد و به لطف مشارکت فعال در نمایشگاههایی مانند سهسالانه میلان؛ او همچنین مدافع مشتاق هنر زندگی به سبک ایتالیایی و بازیگر اصلی، احیای طراحی ایتالیایی پس از جنگ جهانی دوم بود.[۳] او از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۶۱ میلادی در مدرسهٔ پلیتکنیک میلان تدریس کرد و چندین نسل از طراحان را تربیت کرد. پونتی همچنین در ایجاد یکی از مهمترین جوایز طراحی در سال ۱۹۵۴ میلادی کمک کرد: جایزهٔ پرگار طلا. پونتی در ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹ میلادی درگذشت.
جو پونتی | |
---|---|
نام هنگام تولد | جووانی پونتی |
زادهٔ | ۱۸ نوامبر ۱۸۹۱ میلان، ایتالیا |
درگذشت | ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹ (۸۷ سال) |
ملیت | ایتالیایی |
پیشه | معمار |
پروژهها | برج پیرلّی، میلان |
معروفترین آثار او عبارتند از برج پیرلّی که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ میلادی در میلان با همکاری مهندس پیر لوئیجی نروی ساخته شد، ویلا پلانچارت در کاراکاس و صندلی سوپرلجرا (فوق سبک) که توسط کاسینا در سال ۱۹۵۷ میلادی تولید شد.
وی در سال ۱۹۲۳ میلادی همکاری خود را با معماران امیلیو لانچیا و مینو فیوکی آغاز کرد و در طی این دوران بناهایی از جمله: خانهای در میلان (۱۹۲۵ میلادی)، ویلا بوئیه در پاریس (۱۹۲۶ میلادی) را طراحی نمود. سرانجام پس از سال ۱۹۲۷ میلادی تنها با لانچیا در استودیو پونتی و لانچیا پیال همکاری کرد. به این ترتیب، پونتی طی آن زمان، تحت تأثیر جنبش هنری ایتالیایی، نئو کلاسیک قرار گرفت.[۴]
آثار ویرایش
در خاورمیانه ویرایش
ویلای نمازی در سال ۱۳۳۹ خورشیدی به سفارش شفیع نمازی، فرزند مهدی نمازی، نمایندۀ مجلس شورای ملی و سنا توسط جو پونتی، در منطقهٔ نیاوران تهران ساخته شد.[۵]
ساختمان شورای برنامهریزی و توسعۀ عراق در بغداد، دیگر اثر طراحیشده توسط جو پونتی است.[۵]
افتخارات جو پونتی ویرایش
منابع ویرایش
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جو پونتی موجود است. |
- ↑ Lisa, Licitra Ponti (1990). Gio Ponti: l'opera. Ponti, Gio, 1891–1979 (1st ed.). Milano: Leonardo (به ایتالیایی). OCLC 23017967.
- ↑ Lisa, Licitra Ponti (1990). Gio Ponti: l'opera. Ponti, Gio, 1891–1979 (1st ed.). Milano: Leonardo (به ایتالیایی). OCLC 23017967.
- ↑ "Treccani". Treccani.it. (به ایتالیایی).
- ↑ [۱], بیوگرافی جو پونتی
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ویلای نمازی از فهرست آثار ملی ایران خارج شد، بیبیسی فارسی
- ↑ [۲]، بیوگرافی جو پونتی