حالت آدرس‌دهی
بخشی از معماری دستورالعمل در اکثر پردازنده ها، که توسط دستورات زبان ماشین چگونه داده های مورد نیاز خود را پیدا می کند، تعیین می شود.
حالتهای آدرس‌دهی در علوم رایانه یکی از جنبه‌های معماری مجموعه دستورالعمل در بیشتر طراحی‌های پردازنده‌ها می‌باشد. هر حالت آدرس‌دهی در هر معماری مجموعه دستورالعمل، چگونگی شناسایی عملوند (یا عملوندهای) هر دستورالعمل توسط زبان دستورالعمل‌های آن معماری را تعریف مینماید. یک حالت آدرس‌دهی چگونگی محاسبه کردن آدرس حافظه برای یک عملوند را با استفاده از اطلاعات داخل ثبات‌ها یا محتویات دائمی داخل دستورالعمل‌ها و مکان‌های دیگر را به صورت کارآمد مشخص می‌کند.[۱]
منابع
ویرایش- ↑ Wikipedia contributors, "Addressing mode,"، December 20, 2012.