حکمرانی فرهنگی
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
حکمرانی فرهنگی یا حاکمیت فرهنگی (به انگلیسی: Cultural Governance)، به معنای حکمرانی فرهنگ میباشد. این موضوع شامل سیاستها و سیاستگذاریهای فرهنگی میباشد که توسط دولتها به پدید میآیند. علاوه بر این، در تعریف حکمرانی فرهنگی میتوان آن را به اثرگذاری و نفوذ فرهنگی که به وسیله کنشگران غیردولتی و همچنین سیاستها و رویههایی که به صورت غیرمستقیم بر روی فرهنگ اثر میگذارند، تعمیم داد.[۱]
مفهوم
ویرایشگرایش به بحث در رابطه با حکمرانی فرهنگی به جای سیاست، با اشاره به جابجایی گرایش از سیاستگذاران دولتی به پوشش دادن نفوذ سازمانهای جامعه مدنی و بخش خصوصی، با تغییر گستردهتر از دولت به حکومت مطابقت دارد. همچنین یک تفسیر گسترده از «حکمرانی» با وجود پیامدهای فرهنگی، میتواند شامل سیاستها و سیاستگذاریها بوده و خارج از قلمروی سیاستهای فرهنگی دولت قرار گیرد. تنوع فرهنگی یک اصطلاح بسیار گسترده است و طیفها و نمودهای مختلف بسیاری را از طیف پیدا تا پنهان دربر میگیرد.[۲]
معنای دقیق «حکمرانی فرهنگی» تا حد زیادی به تعریف فرهنگ بستگی دارد؛ که اغلب، از منابع محدود گرفته تا مؤسساتی مانند موزه و سالنهای کنسرت مرتبط به هنر وابسته بوده، و به معانی گستردهای مانند شیوه زندگی یک جامعه یا نظامهای آموزشی و نمادهای آن مرتبط است.[۳]
در دید وسیعتر، حکمرانی فرهنگی به صورت کلی به تولید مفهوم در یک جامعه از طریق طیفهایی نظیر صنعت فرهنگ، شکلگیری سلایق و استفاده از زبان میپردازد.[۱]
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Schmitt, Thomas M. (2009). "Global cultural governance. Decision-making concerning world heritage between politics and science". ERDKUNDE (به انگلیسی). 63 (2): 103–121. doi:10.3112/erdkunde.2009.02.01. ISSN 0014-0015.
- ↑ اسمیت، توماس (۲۰۱۱). Max Planck Institute for the Study of Religious and Ethnic Diversity، ویراستار. یک چارچوب مفهومی برای مطالعه بر روی حکمرانی فرهنگی. گوتینگن، آلمان: Max Planck Institute for the Study of Religious and Ethnic Diversity. ص. ۴۸-۴۹.
- ↑ اسمیت، توماس (۲۰۱۱). Max Planck Institute for the Study of Religious and Ethnic Diversity، ویراستار. تفاوت اصطلاح «فرهنگ» و دیدگاههای نظری مرتبط با فرهنگ. گوتینگن، آلمان: Max Planck Institute for the Study of Religious and Ethnic Diversity. ص. ۱۱-۱۸.