حکم قطعی
حکم قطعی در اصطلاح حقوقی عبارت است از حکمی که به هیچ وجه از روشهای عادی شکایت قابل تجدیدنظر و واخواهی نباشد.[۱] به عبارت دیگر حکم وقتی قطعی است که رسیدگی ماهوی بعدی نداشته باشد و قابل اجرا باشد. بر طبق ماده ۵ قانون آئین دادرسی مدنی ایران اصل بر قطعی بودن آراء دادگاهها میباشد.
منابعویرایش
- ↑ شمس، عبدالله؛ آیین دادرسی مدنی، تهران، انتشارات دراک، ۱۳۸۷
این یک مقالهٔ خرد حقوقی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |