پنج خط حامل

خط‌های حامل

حامل عبارت است از تعدادی خطوط افقی و موازی، با فواصل مساوی که نت‌های موسیقی روی خطوط و بین خطوط و یک نُت بالای حامل و یک نُت پایینِ حامل نوشته می‌شوند. خطوط حامل از پایین به بالا شمرده می‌شوند. در پُرکاربردترین حالت، حامل از پنج خط تشکیل شده است. به‌وسیلهٔ حامل پنج خطی می‌توان تعداد یازده نُت را نشان داد که عبارتند از: پنج نُت در روی خطوط، چهار نُت میان خطوط، یک نُت در بالا (مماس با خط پنجم) و یک نُت در زیر حامل (مماس با خط یکم). برای خواندن و تشخیص هر نت از نت دیگر از پنج خط حامل، در موسیقی استفاده می‌شود.

پنج خط حامل ۵ خط افقی موازی با فاصله‌های یکسان می‌باشد. نت‌ها می‌توانند روی این ۵ خط (۵ نت)، بین ۵ خط(۴ نت) که جمعا می‌توان ۹ نت روی پنج خط حامل و بین آن قرار داد. همچنین بالا یا پائین آن نیز با کمک نیم خط‌ها، می‌توان نتهای زیاد دیگری رسم کرد. پنج خط حامل همیشه از پائین به بالا خوانده و شمرده می‌شود. به جهت اینکه بتوان نت‌ها را روی پنج خط حامل خواند، نیاز به ابزاری داریم، که در اصطلاح موسیقی به آن کلید می‌گوئیم.کلیدها به ما کمک می‌کنند که نت‌ها را روی پنج خط حامل بخوانیم و تشخیص بدهیم. برای هر محدوده صدائی، از کلید خاص آن منطقه صوتی استفاده می‌شود. برای مثال کلید سل (مخصوص محدوده صداهای سوپرانو)، از روی خط دوم شروع و روی پنج خط حامل رسم می‌گردد. به همین دلیل کلید سل خط دوم را به نام خودش (سل) می‌کند. و به این ترتیب هر نتی که روی خط دوم قرار بگیرد (در صورت وجود داشتن کلید سل) نت سل خواهد بود. در همین حال، نت‌های دیگر نیز با توجه به مشخص شدن موقعیت نت سل، موقعیتشان مشخص می‌گردد. نت‌های بعد از نت سل به ترتیب بالاتر و نت‌های پائین تر از نت سل، پائین تر نت سل بر روی پنج خط حامل یا مابین آن قرار می‌گیرند.