خورشید و مهپاره

خورشید و مهپاره یا گل رعنا منظومه‌ای عاشقانه، بزمی و عرفانی به زبان فارسی است که توسط میرزا محمدسعید طبیب قمی سروده شده‌است. محمدسعید طبیب قمی متخلص به «حکیم»، پزشک ویژه شاه عباس دوم صفوی (پادشاهی: ۱۰۲۱ تا ۱۰۴۵ خورشیدی) و از شاعران دربار او بود.

خورشید و مهپاره ۳۶۸۰ بیت در بحر سریع دارد که در قالب مثنوی سروده شده و شیوه گفت‌وگوهای دلدادگان در این منظومه به تقلید از شیرین و فرهاد نظامی است.

نسخه‌ای قدیمی از خورشید و مهپاره در کتابخانه ملی ملک به شماره ۵۲۵۷ موجود است.

داستان

داستان آن شرح دل دادن خورشید، پسر پادشاه ری، به مهپاره، دختر شاه عمان، است. این دو که مانند عشق شیرین و فرهاد نظامی، عشقی «پاکدامنانه» دارند سرانجام به وصال یک دیگر نایل می‌آیند. ارزش این داستان در نشان دادن سنت‌های داستانی عاشقانه در روزگار صفوی است.

منابع

طبیب قمی، محمدسعید، خورشید و مهپاره، ویرایش: حسن ذوالفقاری، جلیل اصغریان رضایی، تهران: نشر چشمه، ۱۳۸۸. شابک: ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۳۵۶-۲
رادفر، ابوالقاسم، نظیره‌پردازان خمسه نظامی، در: کیهان فرهنگی، شهریور ۱۳۷۱ - شماره ۸۸، صص۲۴–۲۷.