دستارپوش مرمرین
دستارپوش مَرمَرین (نام علمی: Turbo marmoratus)، معروف به حلزون دستارپوش سبز، یا دستارپوش سبز بزرگ، گونه بزرگی از شکم‌پایان دریایی با دریچه کربنات‌کلسیم ضخیم در خانواده حلزون‌های دستارپوش است.[۱]
| دستارپوش مرمرین | |
|---|---|
| |
| دو نما از پوسته دستارپوش مرمرین | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | نرم‌تنان |
| رده: | شکم‌پایان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | clade Vetigastropoda |
| بالاخانواده: | نوک‌دارواران |
| تیره: | حلزون‌های دستارپوش |
| زیرخانواده: | حلزون‌های دستارپوش |
| سرده: | Turbo |
| گونه: | T. marmoratus |
| نام دوبخشی | |
| Turbo marmoratus Linnaeus, 1758
| |
| مترادف | |
| |
پوسته‌های این حلزون‌های بزرگ دریایی دارای لایه بسیار ضخیمی از مادرمروارید هستند. این گونه به‌عنوان منبع مادرمروارید به‌صورت تجاری صید شده‌است.
پراکندگی ویرایش
این حلزون‌های بزرگ در صخره‌های مرجانی در اقیانوس هند (در نزدیکی تانزانیا، ماداگاسکار، آلدابرا و حوضه ماسکارین) و اقیانوس آرام غربی استوا زندگی می‌کنند، همچنین در کوئینزلند و استرالیا. آنها شب‌زی هستند و از جلبک‌ها تغذیه می‌کنند.[۲]
شرح ویرایش
پوسته متمایز به طول ۱۸ سانتی‌متر رشد می‌کند. پوسته بزرگ و ناقص و جامد متورم به‌طوری عریض است. الگوی رنگ آن سبز، مرمری با سفید و قهوه‌ای غنی است.
۶ تا ۷ واپیچه صاف یا مقعر در بالا، گرد و دارای دو میل گره‌ای در زیر و یک کارینای گره‌ای قوی‌تر در بالا است. دارای توبرکلول‌های بلانت، مخصوصاً روی شانه‌های قوی است.
دهانه بزرگ و مدور آن درخشش طلایی و مرواریدی دارد. پایه پوسته تولید می‌شود. ناحیه ستونی کم و بیش حفر شده‌است.
دریچه زیردایره تا حدودی مقعر است. سطح بیرونی آن دارای برجستگی و سفید رنگ است.[۳]
دستارپوش مرمرین میزبان پاروپایان برون‌انگلی (Anthessius isamusi) هستند.
پوسته دستارپوش مرمرین به‌عنوان منبع مادرمروارید استفاده می‌شود. دریچه بزرگ دستارپوش مرمرین به عنوان وزنه کاغذ یا ایست در فروخته می‌شود.[۴]
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Turbo marmoratus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۴ سپتامبر ۲۰۲۱.
- ↑ WoRMS (2012). Turbo marmoratus Linnaeus, 1758. Accessed through: World Register of Marine Species at http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=216369 on 2012-10-01
- ↑ "Natural History Museum". Natural History Museum. Archived from the original on 2012-10-15.
- ↑ G.W. Tryon (1888), Manual of Conchology X; Academy of Natural Sciences, Philadelphia
- ↑ Man and mollusc
- Oostingh, C.H., 1925. Report on a collection of recent shells from Obi and Halmahera, Molluccas. Mededeelingen van de Landbouwhoogeschool Wageningen, 29(1):1-362.
- Allan, J., 1950. Australian Shells: with related animals living in the sea, in freshwater and on the land. Georgian House, Melbourne. xix 470 pp..
- Drivas, J. & M. Jay (1988). Coquillages de La Réunion et de l'île Maurice
- Wilson, B., 1993. Australian Marine Shells. Prosobranch Gastropods. Odyssey Publishing, Kallaroo, WA
- Alf A. & Kreipl K. (2003). A Conchological Iconography: The Family Turbinidae, Subfamily Turbininae, Genus Turbo. Conchbooks, Hackenheim Germany.