دسته عصبی (فاسیکول یا فاسیکل عصبی) (به انگلیسی: Nerve fascicle) واحدی است که توسط غلافی از بافت همبند بنام پری نوریوم[۱] احاطه شده و حاوی تارهای عصبی (فیبرها یا رشته‌های عصبی) مشخصی است. یک عصب محیطی بزرگ دارای چند فاسیکول است، درحالیکه یک عصب کوچکتر ممکن است از یک یا دو فاسیکول تشکیل گردد. امروزه آگاهی از ساختمان فاسیکول‌ها (فونیکول‌ها) در نواحی مختلف یک عصب محیطی، نقش بسیار مهمی در جراحی‌های اعصاب محیطی دارد.

دسته عصبی
Transverse section of human tibial nerve.
Nerve structure
شناسه‌ها
TA98A14.1.00.012
TA26157
FMA12235

تعداد دستجات عصبی

ویرایش

تعداد دستجات (فاسیکول‌ها) عصبی در اعصاب محیطی با یکدیگر و در نواحی مختلف یک عصب محیطی، فرق داشته و همچنین اندازه آنها نیز متفاوت است. یک عصب محیطی در قسمتی از مسیرش، ممکن است حاوی دو دسته بزرگ و چند دسته کوچک باشد. عصب میانی[۲](مدین) در منطقه ساعد، دارای پنج گروه فاسیکولی است و عصب اولنار[۳] در قسمت مچ دست، ممکن است دارای چهار گروه فاسیکولی باشد. عصب پشت‌ساقی (سورال) ناحیه ساق پا، که در بسیاری از پیوندهای اعصاب محیطی استفاده می‌شود، دو الی سه فاسیکول دارد.

نوع تارهای عصبی یک فاسیکول

ویرایش

سه نوع تارهای عصبی در فاسیکول یک عصب محیطی (مثلاً مدین یا رادیال) وجود دارد که عبارتند از:

در نواحی محیطی، دسته تارهای حرکتی معمولاً با هم یک گروه فاسیکولی تشکیل می‌دهند.[۴]

پانویس

ویرایش
  1. Perineurium
  2. Median nerve
  3. Ulnar nerve
  4. عشایری، محمد. ص 121

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  • عشایری، محمد. جراحی‌های ترمیمی میکروسکوپی عروق و اعصاب محیطی.انتشارات دانشگاه علوم پزشکی ایران. چاپ سهند. شابک: ۰۱۲–۷۲
  • میناگر، علیرضا و وثوق آزاد، ژاک. ترجمه: نوروآناتومی پایه و کاربردی پروفسور فیتزجرالد.انتشارات دانش‌پژوه.
  • این مقاله در بردارندهٔ بخش‌هایی از صفحه page 728   چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.