دیانسفال
شامل ساختارهایی در موقعیت جانبی نسبت به بطن سوم، شامل تالاموس، هیپوتالاموس، اپیتالاموس و سابتالاموس است.
دیانسفال[۱] [۲][۳][۴] (به انگلیسی: Diencephalon) یا مغز میانجی[۵]، دومین بخش از مغز پیشین است که بین مغز پیشین (تلانسفال) و مغز میانی قرار دارد و بطن سوم را در بر میگیرد. مهمترین اجزای میانجیمغز، تالاموس و هیپوتالاموس میباشند.[۶] دیانسفال شامل تشکیلاتی است که در عمق سطح داخلی نیمکرهها واقع شدهاست. در زیر تالاموس شیاری به نام هیپوتالامیک وجود دارد که زیر و جلوی آن را منطقه هیپوتالاموس و زیر و عقب شیار هیپوتالامیک را سابتالاموس گویند که به صورت یک منطقه کوچک است و در عقب آن منطقه اپیتالاموس است. این مجموعه را دیانسفال یا تشکیلات اطراف بطن سوم گویند. هیپوتالاموس دارای هستههای مختلف خودکار بوده، از این رو در ارتباط با مراکز خودکار بدن میباشد. تالاموس، سابتالاموس، اپی تالاموس، هیپوتالاموس و متاتالاموس جمعا دیانسفال را تشکیل میدهند.
دیانسفال | |
---|---|
جزئیات | |
شناسهها | |
لاتین | diencephalon |
MeSH | D004027 |
شناسه نورولکس | birnlex_1503 |
TA98 | A14.1.03.007 A14.1.08.001 |
TA2 | 5661 |
TH | H3.11.03.5.00001 |
FMA | 62001 |
منابع
ویرایش- این مقاله در بردارندهٔ بخشهایی از صفحه page 807 چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.
- ↑ حقدوست یزدی، هاشم؛ پاسبخش، پریچهر؛ بهزادی، ژیلا (۱۳۸۰). «الگوی آورانهای ناحیه سپتوم میانی در موش صحرایی» (PDF). مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. ۵۹ (۵): ۷۱-۶۵.
- ↑ «تاثیر کلرید جیوه بر رشد و نمو لوله عصبی ناحیه دیانسفال جنین موش صحرایی (Rat)». علوم تشریح ایران. ۱ (۴): ۳۵-۴۰. ۱۳۸۲. دریافتشده در ۲۹ مارس ۲۰۲۳.
- ↑ بداخشان، یدالله؛ عمادی، لادن؛ عمادی، لادن (۱۴۰۰). «تأثیر استرس گرمایی بر سطح کورتیکواسترون خون و بیان ژن فاکتور رشد عصبی مشتق از مغز ناحیه دیانسفال جوجه ۷ روزه نژاد گوشتی» (PDF). مجله بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان. ۱۳ (۱): ۱۸۳-۱۹۶. doi:10.22103/jab.2021.17246.1299.
- ↑ «بررسی آناتومی مخچه/دیانسفال/کورتکس - کارگروه نوروفیزیولوژی شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران». آزمايشگاه ملّی نقشه برداری مغز. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ مارس ۲۰۲۳.
- ↑ "Interbrain | anatomy". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2021-05-07.
- ↑ نیل آر کارلسون. روانشناسی فیزیولوژیک. ترجمهٔ مهرداد پژهان.