روشنگری ایرانی
روشنگری ایرانی (انگلیسی: Iranian Enlightenment)، که گاه نسل نخست جنبش‌های روشن‌فکری در ایران نیز خوانده می‌شود، ایده‌های تازه را از نیمه‌ی سده‌ی نوزدهم تا اوایل سده‌ی بیستم به‌جامعه‌ی سنتی ایران آورد. در طول حکم‌رانی قاجاریان، و به‌ویژه بعد از شکست ایران در جنگ‌های ایران و روسیه از امپراتوری روسیه، دگرگونی‌های فرهنگی منجر به‌شکل‌گیری ایده‌های تازه در میان طبقه‌ی تحصیل‌کرده‌ی ایران گردید. این هزیمت نظامی فرمان‌دهان قاجاری را تشویق کرد به‌عقب‌ماندگی‌های ایران نائل آیند. بنیان‌گذاری دارالفنون، نخستین دانش‌گاه مدرن در ایران و ورود استادان خارجی، منجر به‌ورود اندیشه‌های عصر روشنگری به‌ایران شد، که به‌نوبه‌ی خود با نخستین نشانه‌های جنبش‌های روشنگری و روشن‌فکری دنبال گردید.
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Iranian Enlightenment». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۲۲.