روش توزیع لنگر یک روش تحلیل سازه‌ها برای تیرها و قابهای نامعین ایستایی است که توسط هاردی کراس ابداع شد. جزئیات روش در سال ۱۹۳۰ در یک مجله ASCE منتشر شد.[۱] این روش فقط اثرات خمشی را به حساب می‌آورد و اثرات محوری و برشی را نادیده می‌گیرد. از دهه ۱۹۳۰ تا زمانی که رایانه‌ها به‌طور گسترده‌ای در طراحی و تجزیه و تحلیل سازه‌ها مورد استفاده قرار گرفتند، روش توزیع لنگر متداول‌ترین روش کاربردی بود.

منابع ویرایش

  1. Cross, Hardy (1930). "Analysis of Continuous Frames by Distributing Fixed-End Moments". Proceedings of the American Society of Civil Engineers. ASCE. pp. 919–928.