سازگاری عقبرو

پس‌سازگاری یا سازگاری عقبرو یک ویژگی از ابزار یا فناوری‌هایی است که توانایی کار کردن با ورودی‌های درست‌شده در نسخه‌های پیش از خود را در آنها ممکن می‌سازد و غالباً در مخابرات و رایانش مطرح می‌شود. اگر فرآورده‌ای بنابر استانداردهای تازه درست شده باشد ولی توانایی خواندن، مشاهده‌کردن یا پخش استانداردها و قالب‌های پیش از خود را هم داشته باشد، این فرآورده پس‌سازگار خوانده می‌شود یا می‌گوییم دارای پس‌سازگاری است.^[۱]

به تغییر یک سامانه به نحوی که قابلیت سازگاری عقبرو نداشته باشد، گاهی «شکستن» سازگاری عقبرو می‌گویند.(انگلیسی: "breaking" backward compatibility) اطلاق می‌شود.^[۲]

مثال‌هاویرایش

راه اندازهای دیسک‌های بلو-ری (Blu-ray) توانایی خواندن دیسک‌های لوح فشرده (CD) و دی وی دی (DVD) را دارند.
PCI Express 2.0 سازگاری عقبرو با PCI Express 1.1 را دارند.
یواس‌بی نسخه ۳، که از ابزارهای USB 2.0 و USB 1.1 هم پشتیبانی می‌کند.

منابعویرایش

↑ J.K. Petersen (2002), The Telecommunications Illustrated Dictionary (Second ed.), CRC Press, ISBN 978-1-4200-4067-8
↑ Paul Belleflamme; Martin Peitz (2010), "Strategies in standard wars", Industrial Organization: Markets and Strategies, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-86299-8

این یک مقالهٔ خرد پیرامون رایانه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] J.K. Petersen (2002), The Telecommunications Illustrated Dictionary (Second ed.), CRC Press, ISBN 978-1-4200-4067-8

[Belleflamme-2] Paul Belleflamme; Martin Peitz (2010), "Strategies in standard wars", Industrial Organization: Markets and Strategies, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-86299-8

[۱]

[۲]