سبزقبای اروپایی
سبزِقبای اروپایی گونهای پرندۀ مهاجر از تیرۀ سبزقبایان است که دارای پرهای سبز درخشان با جلای آبی و دم نسبتاً طویل و تیره است.[۲] این نوع سبزِقبا، در ایران هم زندگی میکند. رنگ بدن سبزقباها به تغذیۀ آنها کمک میکند. زیرا حشرهها جذب این رنگها میشوند و شکار آنها آسانتر میشود. بخشی از پرهای سبزقباها همیشه آبی است. شاید دلیل این نوع نامگذاری آن باشد که در برخی مناطق ایران، به رنگ سبز، آبی و به رنگ آبی، سبز می گویند.
سبزقبای اروپایی | |
---|---|
نگارهای از یک سبزقبای اروپایی در نزدیکی شهر کِچکهمِت، مجارستان | |
وضعیت حفاظت | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پرنده |
راسته: | سبزقباسانان |
تیره: | سبزقبا |
سرده: | سبزقباهای رنگین |
گونه: | C. garrulus |
نام دوبخشی | |
Coracias garrulus کارل لینه، ۱۷۵۸
| |
پراکندگی سبزِقبای اروپایی summer C. g. garrulus summer C. g. semenowi winter |
ویژگیهای ریختشناسی
ویرایشطول بدن این پرنده ۳۰ سانتیمتر است. سبزقبا بدنی به رنگ آبی لاجوردی کمرنگ و پشتی بلوطی رنگ دارد. بالهای آن آبی است که حاشیۀ سیاه آن در هنگام پرواز دیده میشود. دم این پرنده نسبتاً بلند و در انتها چهارگوش است. منقارش کلفت و نسبتاً بزرگ است که در انتها اندکی قلابمانند است.
پراکندگی و زیستگاه
ویرایشسبزقبای اروپایی در قارههای آفریقا، آسیا و اروپا زندگی میکند، سبزقبای اروپایی در آسیا در کشورهای اسرائیل، فلسطین، لبنان، ترکیه، ایران، کمنستانن، عراق، پاکستان، ترکمنستان، ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، مغولستان، چین، روسیه، آذربایجان، ارمنستان و گرجستان زیست میکند. در مناطقی دیگر مانند جنوب آفریقا، مناطقی از شرق آفریقا و گاهی به طور اتفاقی در مناطقی از غرب آفریقا دیده شده است. در اروپا هم در شرق و مناطقی از غرب آن دیده شده است. سبزقبای اروپایی مناطق سرد را ترجیح میدهد و در ایران در مناطق سرد و شمالی دیده میشود.
تغذیه
ویرایشسبزقبا از حشرهها و جانوران کوچک زمینی، مانند مارمولک، تغذیه میکند.
منابع
ویرایش- ویکیپدیای انگلیسی.
- فرهنگنامهی حیات وحش ایران. نشر طلایی.
- ↑ BirdLife International (2012). "Coracias garrulus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 16 July 2012.
- ↑ مجموعهٔ واژههای مصوّب فرهنگستان زبان فارسی تا پایان سال ۱۳۸۹.