سبک نقطه‌گذاری در نقاشی
سبک نقطه‌گذاری در نقاشی (حکاکی منقوط) یک تکنیک مورد استفاده برای ایجاد آهنگ موزون در چاپ یک تصویر است که با نقطه‌گذاری در اندازه‌های مختلف و همچنین تراکم نقطه‌ها در سراسر تصویر ایجاد می‌شود. الگوی روی صفحه چاپ یا در حکاکی با بیرون کشیدن نقاط با بورین حکاکی یا از طریق قلم‌زنی حکاکی ایجاد می‌شود. قبل از اینکه در اواسط قرن هجدهم به عنوان یک تکنیک متمایز توسعه یابد، بیش از دو قرن از نقطه‌نگاری به عنوان مکملی برای حکاکی و حکاکی خط معمولی استفاده می‌شد.[۱]
گروهی از سربازان، به روش مداد رنگی توسط ژیل دمارتو پس از چارلز آندره ون لو
دوشس ریچموند، یک پرتره حکاکی برجسته توسط ویلیام وین رایلند پس از آنجلیکا کافمن (۱۷۷۵)
جولیو کامپاگنولا، ستاره‌شناس، ج. ۱۵۰۹ با مناطقی مانند پیش‌زمینه تیره، سر طاس مرد و تنه‌های درخت که با تکنیک حکاکی ایجاد شده‌اند.
این تکنیک تغییرات ظریف را ممکن می‌کند و اجازه می‌دهد و به ویژه برای بازتولید نقاشی‌های گچی مناسب است.[۲]
منابع
ویرایش- ↑ Salaman, Malcolm C. (April 2005). The Old Engravers of England in Their Relation to Contemporary Life and Art. pp. 204–07. ISBN 978-1-4179-5119-2.
- ↑ Verhoogt, Robert (2007). Art in Reproduction: Nineteenth-Century Prints after Lawrence Alma-Tadema, Jozef Israels and Ary Scheffer. Amsterdam University Press. p. 77. ISBN 978-90-5356-913-9.
پیوند به بیرون
ویرایش
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Stipple engravings در ویکی‌انبار
