سدریک گیبنز
سدریک گیبنز (انگلیسی: Cedric Gibbons؛ ۲۳ مارس ۱۸۹۳ – ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۶۰) یک کارگردان هنری اهل ایالات متحده آمریکا بود.وی از ۳۹ بار نامزدی جایزه اسکار موفق به کسب ۱۱ جایزه اسکار شده است.
سدریک گیبنز | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | Austin Cedric Gibbons |
| زادهٔ | ۲۳ مارس ۱۸۹۳ |
| درگذشت | ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۶۰ (۶۷ سال) |
| آرامگاه | Calvary Cemetery, East Los Angeles |
| پیشه(ها) | Art director, set decorator |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۱۹ – ۱۹۵۶ |
| همسر(ها) | دولورس دل ریو (ا. ۱۹۳۰–۱۹۴۱) هیزل بروکس (ا. ۱۹۴۴–۱۹۶۰) |
جایزه اسکار
ویرایشبرنده جایزه اسکار برای بهترین کارگردان هنری
ویرایش- پل سن لوئیس ری (۱۹۲۹)
- The Merry Widow (1934)
- غرور و تعصب (۱۹۴۰)
- شکوفه در غبار (۱۹۴۱)
- چراغ گاز (۱۹۴۴)
- یک سالگی (۱۹۴۶)
- زنان کوچک (۱۹۴۹)
- یک آمریکایی در پاریس (۱۹۵۱)
- بد و زیبا (۱۹۵۲)
- ژولیوس سزار (۱۹۵۳)
- کسی آن بالا مرا دوست دارد (۱۹۵۷)
نامزد جایزه اسکار برای بهترین کارگردان هنری
ویرایش- When Ladies Meet (1933)
- رومئو و ژولیت (۱۹۳۶)
- زیگفلد کبیر (۱۹۳۶)
- فتح (۱۹۳۷)
- ماری آنتوانت (۱۹۳۸)
- جادوگر شهر از (۱۹۳۹)
- Bitter Sweet (1940)
- When Ladies Meet (1941)
- برداشت محصول تصادفی (۱۹۴۲)
- مادام کوری (۱۹۴۳)
- Thousands Cheer (1943)
- Kismet (1944)
- ولوت ملی (۱۹۴۴)
- تصویر دوریان گری (۱۹۴۵)
- مادام بوواری (۱۹۴۹)
- دانوب سرخ (۱۹۴۹)
- آنی تفنگت را می‌گیرد (۱۹۵۰)
- Too Young to Kiss (1951)
- کجا می‌روی (۱۹۵۱)
- The Merry Widow (1952)
- لیلی (۱۹۵۳)
- The Story of Three Loves (1953)
- Young Bess (1953)
- Brigadoon (1954)
- اتاق مدیرعامل (۱۹۵۴)
- فردا گریه خواهم کرد (۱۹۵۵)
- مدرسه اوباش و اراذل (۱۹۵۵)
- شور زندگی (۱۹۵۶)
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cedric Gibbons». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۴.
- «Cedric Gibbons». دریافت‌شده در ۱۰ اوت ۲۰۱۴.[پیوند مرده]
پیوند به بیرون
ویرایش | این یک مقالهٔ خرد درباره یک کارگردان هنری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |