سمرو
سِمِرو یا گونونگ سِمِرو (به اندونزیایی: Gunung Semeru) بلندترین آتشفشان جاوه و یکی از فعالترین آتشفشان‌های مجمع‌الجزایر اندونزی است. این آتشفشان چینه‌ای ۳۶۷۶ متری که با نام ماهامِرو (به‌معنای کوه بزرگ) نیز شناخته می‌شود در جنوبی‌ترین نقطهٔ توده‌کوهی آتشفشانی قرار دارد که تا کاسه آتشفشانی تِنگِر در شمال گسترش یافته است.[۱]
| سمرو | |
|---|---|
| ماهامرو | |
 نمایی از آتشفشان در حال فوران سمرو در سال ۱۹۸۵ | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۳۶۷۶ متر [۱] |
| ارتفاع نسبی | ۳٬۶۷۶ متر (۱۲٬۰۶۰ فوت) |
| مختصات | ۸°۶′۳۰″ جنوبی ۱۱۲°۵۵′۰″ شرقی / ۸٫۱۰۸۳۳°جنوبی ۱۱۲٫۹۱۶۶۷°شرقی |
| زمین‌شناسی | |
| گونه | آتشفشان چینه‌ای |
| آخرین فوران | ۲۰۱۱ (مداوم)[۱] |
سمرو با دامنه‌های شیب‌دارش در جنوب کاسه‌های آتشفشانی روی هم‌افتادهٔ آجِک-آجِک و جامبانگان تشکیل شده است.[۱] همچنین ردیفی از آب‌دهانه‌های دریاچه‌دار در امتداد مسیری شمالی جنوبی به‌وجود آمده‌اند که از میان قلهٔ آن می‌گذرند و دامنه‌های شرقی و شمال شرقی کوه نیز در اشغال مخروط‌های خاکستر و گنبدهای گدازه قرار دارد.[۱]
آتشفشان سمرو از سال ۱۹۶۷ تا کنون تقریباً به‌طور مرتب در حال فوران‌کردن بوده است.[۱] آخرین فوران این کوه در سال ۲۰۱۱ بوده که هنوز نیز ادامه دارد.[۱]