ضیافت خدایان
ضیافت خدایان (به انگلیسی: The Feast of the Gods)، (به ایتالیایی: Il festino degli dei) یک نقاشی رنگ روغن توسط استاد رنسانس ایتالیایی جووانی بلینی است که با افزودنی‌های قابل توجهی در سمت چپ و مرکز توسط دوسو دوسی و تیسین اضافه شده‌است. این نقاشی یکی از معدود تابلوهای اساطیری هنرمند ونیزی است. در سال ۱۵۱۴ به پایان رسید و آخرین کار بزرگ او بود. اینک در نگارخانه ملی هنر در واشینگتن، دی.سی. قرار دارد که آن را «یکی از بزرگترین نقاشی‌های دوره رنسانس در ایالات متحده» می‌نامد.[۱]
| Italian: Il festino degli dei | |
|---|---|
 | |
| هنرمند | جووانی بلینی و تیسین |
| سال | ۱۵۱۴ (اضافات تیسین در سال ۱۵۲۹) |
| مواد | رنگ روغن بر روی بوم |
| ابعاد | ۱۷۰ cm × ۱۸۸ cm (۶۷ اینچ × ۷۴ اینچ) |
| مکان | نگارخانه ملی هنر، واشینگتن، دی.سی. |
این نقاشی اولین تصویر اصلی از موضوع «جشن خدایان» در هنر رنسانس است که قرار بود تا پایان قرن منریسم شمالی به مدت یک قرن بعد باقی بماند.[۲] این تابلو چندین شباهت به تابلو دیگر و بسیار پیچیده‌تر، نقاشی شده توسط هنرمند فلورانسی بارتولومئو دی جووانی در دهه ۱۴۹۰ دارد و اکنون در لوور نگهداری می‌شود.[۳]
موضوع ویرایش
این نقاشی حادثه تلاش برای تجاوز به لوتیس را نشان می‌دهد. وی زنی بسیار زیبا و دختر نپتون یا نئروس بود. لوتیس در جشنی که به افتخار لیبر ترتیب داده شده بود، حضور داشت، پریاپوس سعی کرد در حالی که لوتیس خواب بود به او تجاوز کند، اما او با صدای ناگهانی الاغ سیلنوس بیدار شد و پریاپوس از خجالت فرار کرد زیرا همه افراد نیز از خواب بیدار شدند و از اهدافش آگاه شدند.[۴]
شرح ویرایش
این اثر یک حرکت چشمگیر از موضوع معمول او در صحنه‌های مذهبی و پرتره‌هایی برای بلینی بود که هنگام شروع آن بیش از ۸۰ سال داشت. وی قبلاً تمایلی به نقاشی داستان‌های اساطیری نداشت و از مأموریت ایزابلا داستا، خواهر آلفونسو، در سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۴ طفره رفته بود.[۵]
این نقاشی‌ها در اتاقی که در آن نقاشی شده بود تا سال ۱۵۹۸ هنگامی که آن‌ها مصادره شدند و توسط کاردینال ایپولیتو آلدوبراندینی ("جونیور") به عنوان نماینده تام‌الاختیار پاپی به رم بردند، ماندند.[۶] بعد از چندین بار دست به دست شدن نقاشی بر اثر خرید و فروش توسط افراد مختلف در نهایت در سال ۱۹۲۲ توسط ملاک بزرگ آمریکایی پیتر ا.ب. ویدنر (د. ۱۹۱۵) خریداری و در سال ۱۹۴۲ با بقیه مجموعه خود وارد گالری ملی هنر در واشینگتن دی.سی. شد.
جرئیات ویرایش
-
منظره تیسین در سمت چپ نقاشی -
این قرقاول ممکن است توسط دوک آلفونسو نقاشی شده باشد -
برچسب روی طشت دارای نام بلینی و تاریخ ۱۵۱۴ است
منابع ویرایش
- ↑ NGA "Overview"
- ↑ Bull, 342–43
- ↑ Bartolomeo di Giovanni's painting in the Louvre
- ↑ Ovid, Fasti, 1. 391 of; Bull, 242
- ↑ Holmes, 284
- ↑ NGA full provenance; Jaffé, 101 for 1623 split.
- Bull, Malcolm, The Mirror of the Gods, How Renaissance Artists Rediscovered the Pagan Gods, Oxford UP, 2005, شابک ۰۱۹۵۲۱۹۲۳۶
- Colantuono, Anthony, "Dies Alcyoniae: The Invention of Bellini's Feast of the Gods", The Art Bulletin, Vol. 73, No. 2 (Jun. , 1991), pp. 237–256, JSTOR
- Freedman, Luba, Classical Myths in Italian Renaissance Painting, 2011, Cambridge University Press, شابک ۹۷۸۱۱۰۷۰۰۱۱۹۰، google books
- Holmes, George, "Giovanni Bellini and the Background to Venetian Painting", in Communes and Despots in Medieval and Renaissance Italy, Editors: Bernadette Paton, John Easton Law, 2010, Ashgate Publishing Ltd, شابک ۹۷۸۰۷۵۴۶۶۵۰۸۳، google books
- Jaffé, David (ed), Titian, No. 15, The National Gallery Company/Yale, London 2003, شابک ۱−۸۵۷۰۹−۹۰۳−۶
- Plesters, J. The Feast of the Gods: Conservation, Examination, and Interpretation. Studies in the History of Art, 40, 1990
- Spangeberg, K.L. (ed), Six Centuries of Master Prints, Cincinnati Art Museum, 1993, شابک ۰۹۳۱۵۳۷۱۵۰
- Syson, Luke, "Belle, Picturing Beautiful Women", in Art and Love in Renaissance Italy, ed. Andrea Bayer, 2008, Metropolitan Museum of Art, شابک ۹۷۸۱۵۸۸۳۹۳۰۰۵
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ضیافت خدایان موجود است. |
- NGA website
- Investigating Bellini's Feast of the Gods at WebExhibits
- Bellini and Titian, The Feast of the Gods at ColourLex