حالت بر پشت خوابیدن را اصطلاحاً طاق‌باز می‌گویند.

ماکت آموزشی قرار داده شده در حالت طاق‌باز

در جراحی

ویرایش

قرارگیری طاق‌باز (به انگلیسی: Supine position) متداول‌ترین وضعیت در اعمال جراحی می‌باشد. بیمار به حالت صاف بر روی پشت قرار می‌گیرد در حالی که کف دست‌های وی در طرفین قرار گرفته باشد. زاویهٔ دست‌ها با تخت نباید بیش از ۹۰ درجه باشد لازم است ذکر شود که نقاط دارای انحناء، مانند پشت زانو و پشت مچ پا باید به وسیلهٔ بالشتک‌های کوچکی پر شود تا از وارد آمدن فشار به عروق و اعصاب آن نواحی جلوگیری شود، همچنین می‌توان با قرار دادن یک بالش کوچک در زیر سر، امتداد ستون فقرات را حفظ نمود[۱]

در عمل آپاندکتومی (برداشتن کامل آپاندیس)، ماستکتومی (برداشتن بافت پستان)، عمل قلب باز، عمل‌های چشمی و عمل‌های جلوی قفسهٔ سینه بیش‌ترین کاربرد را دارد.

نقاط تحت فشار

ویرایش

توجهات فیزیولوژیکی

ویرایش
  • دراین وضعیت دستگاه تنفس دچار مشکل می‌شود چراکه حجم دم و بازدم کمتراز وضعیت ایستاده است.
  • حجم خون وارده به قلب افزایش یافته، در نتیجه حجم خروجی هم افزوده می‌شود بنابراین این وضعیت در بیماران چاق و دارای مشکل قلبی می‌تواند باعث نارسایی قلبی شود.[۴]

نگارخانه

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. مقدمه‌ای بر تکنولوژی جراحی/فاطمه قارداشی/۱۳۸۹
  2. مجیدی، سیدعلی. مهارت‌های بالینی کار در اتاق عمل. چاپ اول
  3. گلدمن، ماکسین (١٣٩٢)، «۲»، راهنمای جامع اتاق عمل، ترجمهٔ خوش تراش، مهرنوش. رستم‌نیا، لیلی. اصغری، الناز. قوی، آرزو، انتشارات صبورا، ص. ص۳۸٫، شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۴۲۴۸۱
  4. لطفی، مژگان. انتظار، صمد. راهنمای جامع پرستاری اتاق عمل. نشر جامعه‌نگر. شابک:۱-۰-۹۴۸۰۵-۹۶۴