عبدالحسین تهرانی حائری
این مقاله فقط بر پایهٔ یک منبع نوشته شده است. (ژوئن ۲۰۲۴) |
عبدالحسین تهرانی حائری مشهور به شیخالعراقین (زادهٔ ۱۲۲۶ق - درگذشته ۱۲۸۶ق)، فرزند علی از فقها و مراجع تقلید قرن سیزدهم، وی از شاگردان برجسته ملّا رفیع رشتی، انوار الفقاهه و صاحب الجواهر بود و از صاحب جواهر اجازه اجتهاد گرفت و از سویی میرزا حسین نوری، ملاحسینقلی همدانی، محمدهادی تهرانی و میرزا محمد همدانی کاظمی (امام الحرمین) از شاگرد وی بودند. وی وصی و مورد اعتماد امیرکبیر بود. رساله علمیه، کتاب الاجازات، ترجمه نجاة العباد از آثار اوست. شیخالعراقین قریحه شعری نیز داشتهاست.[۱]