عوف بن عبدالله بن احمر ازدی از توابین بود. وی پس از واقعهٔ عاشورا بسیار پشیمان شده و این پشیمانی در اشعارش هویداست. سرانجام برای جبران، به همراه سلیمان بن صرد خزاعی در نهضت توابین شرکت می‌کند.[۱]

پانویس ویرایش

منابع ویرایش

  • محمدزاده، مرضیه (۱۳۸۶). دانشنامهٔ شعر عاشورایی: انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم. ج. ۱. تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. شابک ۹۶۴-۴۲۲-۶۲۱-۶.