فرود سخت

فرود سخت (انگلیسی: Hard landing) برخلاف فرود نرم و اشاره به هر نوع فرود هواپیما، موشک یا فضاپیما است که می‌تواند صدمات قابل‌توجهی به حامل یا محموله وارد نماید. فرود آخرین مرحله پروازه است که در آن هواپیما به زمین بازمی‌گردد. سرعت عمود در فرود نرم و معمولی در حدود ۲ متر بر ثانیه (۶٫۶ فوت بر ثانیه) است. تغییرات عمده در این سرعت بیشتر توسط خدمه‌پرواز به عنوان فرود سخت یا نرم در نظر گرفته می‌شود. کادر پرواز قابل‌اطمینان‌تر است به دلیل آنکه تعیین بر پایهٔ مقدار شتاب ثبت‌شده تا حدودی دشوار است^[۱] و به‌طور کلی می‌توان گفت، میزان ثبت‌شده‌ای برای سرعت شتاب عمودی واقعی وجود ندارد.^[۲]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

↑ RALPH MICHAEL GARBER, LAWRENCE VAN KIRK, "Conditional Inspection", Aero, Boeing, no. 14
↑ Guillaume Aigoin, Characterising hard landings / EASA EOFDM Conference, 12 January 2012, page 7: "The vertical parameter is neither vertical nor an acceleration … It is the normal load factor in the aircraft reference frame is not sufficient for assessing contact severity!"

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Hard landing». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ دسامبر ۲۰۲۰.

[aero14-1] RALPH MICHAEL GARBER, LAWRENCE VAN KIRK, "Conditional Inspection", Aero, Boeing, no. 14

[2] Guillaume Aigoin, Characterising hard landings / EASA EOFDM Conference, 12 January 2012, page 7: "The vertical parameter is neither vertical nor an acceleration … It is the normal load factor in the aircraft reference frame is not sufficient for assessing contact severity!"

[۱]

[۲]