فهرست میراث جهانی در جنوب شرق آسیا
فهرست میراث جهانی درجنوب شرق آسیا شامل ۳۱ میراث جهانی در هفت تایلند، لائوس، کامبوج، ویتنام، مالزی، فیلیپین و اندونزی میشود. چهار کشور میانمار، برونئی، سنگاپور و تیمور شرقی نیز در این منطقه قرار دارند که هیچ گونه میراث ثبت شدهای ندارند.[۱][۲]
اندونزی و ویتنام هر کدام با هفت میراث بیشترین میراث ثبت شده در این منطقه را دارند.[۳] میراثهای اندونزی و تایلند نخستین میراث ثبت شده در این منطقه است.[۴] از ۳۱ میراث ثبت شده ۱۹ میراث فرهنگی و ۱۲ میراث طبیعی و دو میراث در خطر است.[۳]
شرح
ویرایشفهرست میراث
ویرایش † در خطر
یادداشتها
ویرایشمنابع
ویرایش- عمومی
- «World Heritage Committee: Sixteenth session» (PDF). UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- «World Heritage Committee: Twenty-eighth session» (PDF). UNESCO. دریافتشده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۱.
- یادداشت
- ↑ "Number of World Heritage Properties by region". یونسکو. Retrieved 10 September 2011.
- ↑ "Composition of macro geographical (continental) regions, geographical sub-regions, and selected economic and other groupings". Geographical region and composition of each region. United Nations Statistics Division. 2010. Retrieved 20 October 2011.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "World Heritage List". UNESCO. Retrieved 28 May 2010. خطای یادکرد: برچسب
<ref>
نامعتبر؛ نام «list» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Number of World Heritage properties inscribed each Year". UNESCO. Retrieved 8 September 2011.
- ↑ "List of World Heritage in Danger". UNESCO. Retrieved 10 December 2010.
- ↑ «Angkor». یونسکو. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ (16th session ۱۹۹۲، صص. 37–38, annex VI)
- ↑ (28th session ۲۰۰۴، صص. ۶۶–۶۷)
- ↑ «Ban Chiang Archaeological Site». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Baroque Churches of the Philippines». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Borobudur Temple Compounds». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Central Sector of the Imperial Citadel of Thang Long - Hanoi». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Citadel of the Ho Dynasty». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Complex of Hué Monuments». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Dong Phayayen-Khao Yai Forest Complex». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Gunung Mulu National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Ha Long Bay». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Historic City of Ayutthaya». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Historic Town of Vigan». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Hoi An Ancient Town». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Kinabalu Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Komodo National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Lorentz National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Melaka and George Town, Historic Cities of the Straits of Malacca». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «My Son Sanctuary». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Phong Nha-Ke Bang National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Prambanan Temple Compounds». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Puerto-Princesa Subterranean River National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Rice Terraces of the Philippine Cordilleras». یونسکو. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ (15th session ۲۰۰۱، صص. ۱۳۹–۱۴۱)
- ↑ «Sangiran Early Man Site». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Temple of Preah Vihear». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Thungyai-Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuaries». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Town of Luang Prabang». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Tropical Rainforest Heritage of Sumatra». UNESCO. دریافتشده در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۱.
- ↑ «Danger listing for Indonesia's Tropical Rainforest Heritage of Sumatra». UNESCO. دریافتشده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
- ↑ «Tubbataha Reefs Natural Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Decision - 33COM 8B.3 - Natural properties - Extension of properties already inscribed on the World Heritage List - Tubbataha Reef Marine Park (Philippines)». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Ujung Kulon National Park». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.
- ↑ «Vat Phou and Associated Ancient Settlements within the Champasak Cultural Landscape». UNESCO. دریافتشده در ۲۸ مه ۲۰۱۰.