قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان
قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان قانونی مربوط به فارغ‌التحصیلان رشته‌های پزشکی است که اولین بار در دوره دوم مجلس شورای اسلامی با عنوان «قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان» مورخ ۳۰ فروردین ۱۳۶۷ تصویب شد، سپس در ۱۳ مرداد ۱۳۷۰ در دوره سوم مجلس موادی از آن اصلاح شد[۱] و در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۷۵ قانون فعلی در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.[۲][۳]
طرح اجباری ویرایش
یکی از اهداف اصلی قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان «طرح اجباری» است، که فارغ‌التحصیلان علوم پزشکی باید پس از پایان تحصیلات، جهت دریافت مدرک و ادامه تحصیل تا ۲۴ ماه طبق نظر وزارت بهداشت به آن مشغول شوند.[۲] محل انجام این طرح معمولاً مناطق دورافتاده تعیین می‌شود.
رشته‌های شامل طرح اجباری ویرایش
در حال حاضر ۱۸ رشته باید پس از فارغ‌التحصیلی به طرح اجباری اعزام شوند. این رشته‌ها عبارتند از:[۴]
- پزشکی
- دندانپزشکی
- داروسازی
- پرستاری
- علوم آزمایشگاهی
- تکنولوژی پرتوشناسی
- تکنولوژی اتاق عمل
- هوشبری
- فوریت‌های پزشکی پیش بیمارستانی
- مامایی
- بهداشت عمومی
- بینایی‌سنجی
- شنوایی‌شناسی
- کاردرمانی
- گفتاردرمانی
- فیزیوتراپی
- فناوری اطلاعات سلامت
- علوم تغذیه
در این میان رشته‌های مامایی، بهداشت عمومی، بینایی‌سنجی، شنوایی‌شناسی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، فیزیوتراپی، فناوری اطلاعات سلامت و علوم تغذیه از اول آبان‌ماه ۱۴۰۲ شامل این طرح قرار گرفته‌اند.[۵]
خودکشی پزشکان ویرایش
طبق گفته معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشکی، در سال ۱۴۰۲ حداقل ۱۶ دستیار پزشکی یا پزشک مشغول به طرح در ایران به زندگی خود پایان دادند.[۶] این آمار در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ حداقل سیزده مورد بوده است. علت این خودکشی‌ها، مشکلاتی چون مسائل معیشتی و حقوق پایین، فرسودگی شغلی و شرایط نامناسب محل زندگی و ناامیدی از آینده عنوان شده است.[۷][۸][۹][۱۰]
خودکشی پرستو بخشی، پزشک متخصص قلب و عروق در فروردین ۱۴۰۳ باعث توجه افکار عمومی به شرایط کاری پزشکان مشمول طرح اجباری شد.[۱۱][۱۲]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ «قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب ۱۳۷۰/۰۱/۳۰ مجلس شورای اسلامی». سامانه ساعد، دیوان عدالت اداری. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۲۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. ۱۲ اردیبهشت ۱۳۷۵. دریافت‌شده در مارس ۳۰, ۲۰۲۴.
- ↑ «قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 1375/02/12 مجلس شورای اسلامی». سامانه ملی قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران. دریافت‌شده در ۳۰ مارس ۲۰۲۴.
- ↑ «چرا طرح ۹ رشته علوم پزشکی اجباری شد». خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency. ۲۰۲۳-۱۲-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «۹ رشته علوم‌پزشکی «طرح اجباری» شدند». ایسنا. ۲۰۲۳-۱۰-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «خودکشی ۱۶ دستیار پزشک طی ۱۰ ماه!». اعتمادآنلاین. ۲۰۲۴-۰۳-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «خودکشی 13 رزیدنت فقط در یکسال!». اعتمادآنلاین. ۲۰۲۴-۰۳-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «افزایش ۵ برابری نرخ خودکشی در جامعه پزشکی؛ «سالانه ۱۳ خودکشی در جمعیت رزیدنتی کشور داریم» / یک راه‌حل مهم: «کمک روانی»». www.khabaronline.ir. ۲۰۲۴-۰۱-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «بی‌توجهی وزارت بهداشت به نامه روان‌پزشک پرستو بخشی و شرایط حاد او». ایران اینترنشنال. ۲۰۲۴-۰۳-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «افکار پر خطر خودکشی در ایران و پزشکانی که نیاز به کمک دارند». BBC News فارسی. ۲۰۲۴-۰۱-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «ادامه واکنش‌ها به خودکشی پرستو بخشی؛ دکتر بصیرنیا: کادر درمان در سالیان قبل فرصت تخلیه فشار روانی نداشت». صدای آمریکا. ۲۰۲۴-۰۳-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
- ↑ «واکنش وزیر اسبق به خودکشی دکتر پرستو بخشی: سکوت وزارت بهداشت مایه شرمساری است». www.khabaronline.ir. ۲۰۲۴-۰۳-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.