قصه حسن و محبوبه
قصه حسن و محبوبه کتابی داستانیست نوشتهٔ علی شریعتی. این داستان پس از کشته شدن دو نفر از مبارزین علیه حکومت پهلوی، حسن آلادپوش و محبوبه متحدین در سال ۱۳۵۵، که زن و شوهر بودند، نوشته شده‌است.[۱] شریعتی به این زوج نزدیک بود و در مراسم عقد آنها حضور داشت.[۲]
 | |
| نویسنده(ها) | علی شریعتی |
|---|---|
شرح ویرایش
در این داستان آلادپوش و متحدین به‌طور نمادین به شکل یک زن و شوهر که به روستا رفته‌اند تصویر شده‌اند.[۱] این داستان طرحی برای نجات ایران توسط «روشنفکر مسلمان»[۲] و نه «روحانی و مرتجع» بود.[۳] در این ده معلمی بود که برخلاف ملای ده درک و شعور زیادی داشت[۴] ولی الگویی نداشت تا ارائه کند. با آمدن حسن و محبوبه به روستا که دارای همهٔ ویژگی‌های خوب هستند، معلم با نشان دادنشان به دیگران، الگوی زن و مرد مسلمان انقلابی را نشان می‌داد.[نیازمند منبع]
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «احسان شریعتی: پدرم ضد استالین بود اما مائو و تروتسکی را دوست داشت». تاریخ ایرانی. ۲۰۱۷-۰۷-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۹.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Jamejam، جام جم (۲۰۱۴-۰۶-۱۷). «راه شریعتی و بیراهه نفاق». Jamejam Online. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۹.
- ↑ پارسینه (۲۰۱۷-۰۷-۰۹). «دامنه ارتداد/ دربارهٔ مارکسیست شدگان سازمان مجاهدین خلق». پارسینه|Parsine. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۹.
- ↑ جعفریان، رسول (۲۰۱۲-۰۹-۰۴). «پرتال جامع علوم انسانی - بازشناسی سازمان مجاهن خلق (4)- حسن و محبوبه تراژ یا انحطاط ایدئولوژیک». ensani.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۹.
پیوند به بیرون ویرایش
- قصه حسن و محبوبه (ترجمه عربی)