ماهیار در شاهنامه پیری یکصد و شصت و چهار ساله بود که هنگام یافتن گنج جمشید توسط بهرام گور و بخش آن بین مردم، برخاست و بهرام را ستود.[۱]

یکی پیر بُد، نام او ماهیارشده سال او بر صد و شصت و چار
چو آواز بشنید برپای خاستچنین گفت کای مهتر داد و راست
خبر یافتیم از فریدون جموزان نامداران به هر بیش و کم
چو تو شاه نشنید کس در جهانامید کهانی و فرّ مهان

فردوسی

همچنین در شاهنامه از شخص دیگری به نام ماهیار گوهرفروش نام برده شده که پدر آرزو همسر بهرام گور است.[۲]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  • جهانگیری، علی (۱۳۶۹فرهنگ نام‌های شاهنامه، تهران: انتشارات برگ