ملانیسم صنعتی (انگلیسی: Industrial melanism) یک اثر فرگشت است که در چندین بندپایان برجسته است، جایی که رنگدانه تیره (سیاه‌گرایی) در محیطی متأثر از آلودگی صنعتی، از جمله مصرف رسوبات گاز و دوده تیره گوگرد دی‌اکسید فرگشت یافته‌است. گوگرد دی‌اکسید گلسنگ‌ها را از بین می‌برد، پوست درخت را خالی می‌گذارد، جایی که توسط گلسنگ طرح‌ریزی می‌شدند، با دوده پوست و سایر سطوح را تیره می‌کند. افراد دارای رنگدانه تیره‌تر در آن نواحی سازگاری بیشتری دارند زیرا استتار آنها با پس‌زمینه آلوده بهتر مطابقت دارد؛ بنابراین انتخاب طبیعی آنها را ترجیح می‌دهد. این تغییر که به‌طور گسترده توسط برنارد کتل ول مورد مطالعه قرار گرفته‌است، یک نمونه آموزشی رایج در تقابل آفرینش‌گرایی و فرگشت در آموزش عمومی و ارائه شواهدی برای انتخاب طبیعی است. نتایج کتل ول توسط جانورشناسان، خلاقیت‌گرا و روزنامه‌نگار جودیت هوپر به چالش کشیده شده‌است، اما محققان بعدی یافته‌های کتل ول را تأیید کردند.

typical
melanic
Odontopera bidentata,پروانه فندق صدفی، به اشکال معمولی و ملانیک. شکل تیره پس از انقلاب صنعتی در مناطق آلوده رایج شد.[۱]

منابع ویرایش

  1. Cook, L. M.; Turner, J. R. G. (2008). "Decline of melanism in two British moths: spatial, temporal and inter-specific variation". Heredity. 101 (6): 483–489. doi:10.1038/hdy.2008.105. PMID 18941471.