مکانسازی
مکانسازی (به انگلیسی: Placemaking) یک رویکرد چندوجهی برای برنامهریزی، طراحی و مدیریت فضاهای عمومی است. مکانسازی از داراییها، الهامها و پتانسیل یک جامعه محلی با هدف ایجاد فضاهای عمومی که سرزندگی شهری را بهبود میبخشد و سلامت، شادی و رفاه مردم را ارتقا میدهد، سرمایهگذاری میکند. به دلیل ماهیت هویت مکان، سیاسی است. مکانسازی هم یک فرایند و هم یک فلسفه است که از اصول طراحی شهری استفاده میکند. این میتواند یا رسمی و تحت رهبری دولت باشد، یا شهرسازی تاکتیکی مردمی بر پایهٔ جامعه، مانند گسترش پیادهروها با گچ، رنگ و کاشت، یا رویدادهای خیابانهای بازمانند بوگوتا، سیکلویای کلمبیا. مکانسازی خوب از فضای کم استفاده برای بهبود تجربه شهری در مقیاس گذرگاه عابر پیاده برای ایجاد عادت مردم محلی استفاده میکند.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Incremental_Development_300_TP.jpg/400px-Incremental_Development_300_TP.jpg)
بر اساس پروژه فضاهای عمومی،[۱] مکانسازی موفق بر اساس یازده اصل اساسی است:
- جامعه بهتر میداند
- مکانها، نه طرحها
- مکانسازی یک تلاش گروهی است
- مشاهدات بسازید و بر اساس آنها عمل کنید
- نیاز به چشمانداز دارد
- نیاز به صبر دارد
- مثلثی کردن
- نایسایها را نادیده بگیرید
- شکل کارکرد را پشتیبانی میکند
- پول نباید مشکلساز باشد
- مکانسازی یک فرایند مداوم است
- اتصال راههای آبی و سبزراهها از طریق مکانسازی
منابع
ویرایش- ↑ "Eleven Principles for Creating Great Community Places - Project for Public Spaces". Project for Public Spaces (به انگلیسی). Retrieved 2017-03-29.