در نقد ادبی ادبیات انگلیسی، نئوفرمالیسم یا فرمالیسم نو/جدید (به انگلیسی:New Formalism) جنبشی و مکتبی در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم در شعر آمریکایی است که بازگشت توجه به وزن شعر، قافیه و شعر روایی را ترویج می‌کند. محرک اصلی شکل‌گیری این مکتب به دلیل کاهش توجه به شعر آمریکایی بود و اگر شعر آمریکایی می‌خواست در میان مردم آمریکا با رمان رقابت کند و محبوبیت سابق خود را بازیابد، هر سه این موارد را لازم می‌داشت.[۱]

پیش‌زمینه ویرایش

ابداعات صوری شعر مدرنیستی، با الهام از والت ویتمن و محبوبیت ازرا پاوند، ادگار لی مسترز، و تی. اس. الیوت، منجر به انتشار گسترده شعر آزاد «free verse» (مشابه شعر شپید در ادبیات فارسی) در اوایل قرن بیستم شد. در دهه ۱۹۲۰ میلادی، بحث در مورد ارزش شعر آزاد در مقابل شعر صوری صفحات مجلات ادبی آمریکایی را پر کرده بود.[۲]

جستارهای وابسته ویرایش

  • The New Formalist، یک مجله ادبی
  • انجمن حلقه‌های Eratosphere و Poetcraft، جوامع آنلاین مرتبط با شعر صوری
  • The Lyric، مجله ای که به شعر صوری اختصاص دارد
  • متسو کامین، مجله ای که به‌طور خاص به شعر صوری زنان اختصاص دارد.

منابع ویرایش

  1. Robert McPhillips (2005), The New Formalism: A Critical Introduction: Expanded Edition, Textos Books. Page xi.
  2. R.S. Gwyn (1999), New Expansive Poetry: Theory, Criticism, History, Story Line Press. Pages 72-85.

برای مطالعه بیشتر ویرایش

  • Levinson, Marjorie, What Is New Formalism?, In: Publications of the Modern Language Association of America, Volume 122, Number 2, March 2007, pp. 558–569
  • McPhillips, Robert, The New Formalism: A Critical Introduction, expanded edition 2005, Textos Books, Ohio شابک ‎۱−۹۳۲۳۳۹−۶۸-X.
  • Waniek, Marilyn Nelson (1995). "Owning the Masters". The Gettysburg Review. Archived from the original on November 22, 2017. Retrieved November 22, 2017.
  • Stallings, A.E. (April 21, 2010). "Afro-formalism". The Poetry Foundation. Retrieved November 21, 2017.