نشانه هامان
نشانه هامان (انگلیسی: Hamman's sign) که به‌ندرت نشانۀ هاموند[۱] هم گفته می‌شود، صدایی خشک و خشن و همزمان با ضربان قلب است،[۲] که در آمفیزم خودبه‌خودی مدیاستن بر روی پریکاردیوم شنیده می‌شود و به نظر می‌رسد که از تپش قلب بر روی بافت‌های پر از هوا ناشی می‌شود. این نشانه نامش را از لوئیس هامان پزشک دانشگاه جانز هاپکینز می‌گیرد[۳] و بر حاشیه چپ قلب بهتر شنیده می‌شود.[۴] دلیل این وضعیت پنومومدیاستن یا پنوموپریکاردیوم ناشی از تروما به نای و نایژه است. (سوانح، پارگی هنگام برونکوسکوپی)[۵]
| نشانه‌هامان | |
|---|---|
| تشخیص افتراقی | پنومومدیاستینوم |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
منابع
ویرایش- ↑ Shabetai, Ralph (2003-10-31). The Pericardium - Google Book Search. Springer. ISBN 9781402076398. Retrieved 2008-11-26.
- ↑ "Hamman sign" at Dorland's Medical Dictionary
- ↑ synd/3001 در وبگاه هونِـیمدئیت؟
- ↑ McCann], [executive publisher, Judith A. Shilling (2008). Nursing. Ambler, PA: Lippincott Williams & Wilkins. p. 171. ISBN 9781582556680.
- ↑ . Chu CP, Chen PP (April 2002). "Tracheobronchial injury secondary to blunt chest trauma: Diagnosis and management". Anaesth Intensive Care. 30 (2): 145–52. doi:10.1177/0310057X0203000204. PMID 12002920.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |